Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Η αξιολόγηση ξεκίνησε τη δεκαετία του 80 στις αγγλοσαξονικές χώρες, στο πλαίσιο της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής πολιτικής, κατασυκοφαντώντας το δημόσιο σχολείο και δίνοντας έμφαση στην επιχειρηματικότητα, μειώνοντας τα κονδύλια.

Αποτελέσματα αυτής της αξιολόγησης ήταν

·  στους εκπαιδευτικούς: χαμηλό ηθικό και  πρόωρη εγκατάλειψη του επαγγέλματος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, εργασιακή ανασφάλεια, απαίτηση για περισσότερα με λιγότερες απολαβές.

· στους μαθητές : μαγείρεμα εγγραφών στα σχολεία για καλύτερες επιδόσεις, εμπορευματικοποίηση, ρατσισμός, τυποποίηση παιδαγωγικών πρακτικών, στασιμότητα αποτελεσμάτων, μείωση της αποφοίτησης σε 4/5 από 3/5 που ήταν, αύξηση της σχολικής διαρροής σε περισσότερο από 50%.

· Τα αποτελέσματα ήταν καταστρεπτικά για τη Δημόσια εκπαίδευση.

ΟΧΙ στη συγκεκριμένη αξιολόγηση. Δεν ισχύει σε κανένα κράτος.(ποσοστώσεις/ πειθαρχικά). Να μη γίνει ο εκπαιδευτικός το εξιλαστήριο θύμα.

Δεν ελήφθησαν υπόψη τα αποτελέσματα από την πειραματική εφαρμογή του προγράμματος αυτοαξιολόγησης(θετικοί οι δείκτες παιδαγωγικοί, αρνητικοί όσοι είχαν σχέση με οικονομική κατάσταση σχολείου, κατάρτιση-επιμόρφωση, χώροι, εξοπλισμός)

ΝΑΙ σε μια αξιολόγηση-αποτίμηση ανατροφοδοτική, μέσα από συλλογικό απολογισμό του έργου που συντελείται στο σχολείο, όπου θα αναδεικνύονται  οι αδυναμίες , οι δυνατότητες και οι ελλείψεις.

ΝΑΙ σε μια αξιολόγηση με αρχές που:

·         Αντιμετωπίζει  τον εκπ/κό ως διανοούμενο όχι υποταγμένο

·         Θεωρεί τη μόρφωση των παιδιών ως δικαίωμα