Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Τα θρανία της πείνας

Τα θρανία της πείνας


Ημερομηνία δημοσίευσης: 31/01/2013
    Γονατίζει τις οικογένειες η οικονομική κρίση στην πρωτεύουσα και η φτώχεια έχει πάρει πλέον εκρηκτικές διαστάσεις. Πάνω από 1.000 παιδιά δημοτικών και νηπιαγωγείων θα λαμβάνουν στο εξής από τον δήμο Αθηναίων μεσημεριανό φαγητό, με τα αιτήματα να έχουν ανέβει τέσσερις φορές σε σχέση με την περυσινή σχολική χρονιά και υπερδιπλασιαστεί από τον Οκτώβριο.
    Διανέμονται 1.073 μερίδες από 427 τον Οκτώβριο - Θλιβερή "πρωτιά" στα Πετράλωνα
    Όπως ανακοινώθηκε χθες, ο δήμος Αθηναίων θα διανείμει μέσω του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών καθημερινά 1.073 μερίδες μεσημεριανού φαγητού σε 69 ολοήμερα δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία του δήμου, καλύπτοντας όλα τα αιτήματα για τη στήριξη μαθητών που έχει δεχθεί από τις αρχές της φετινής σχολικής χρονιάς. Σύμφωνα με την πρόεδρο του Δημοτικού Βρεφοκομείου, Μαρία Ηλιοπούλου, ήδη από τον Οκτώβριο καλύπτονται αιτήματα για 427 μερίδες, ενώ την προηγούμενη σχολική χρονιά (2011-2012) είχαν ζητηθεί 253 γεύματα.
    Η απόφαση για την αύξηση του αριθμού των μερίδων ελήφθη μετά από συνεννόηση του αρμόδιου αντιδημάρχου, Επ. Λαμπρακάκη, με τις σχολικές επιτροπές, τους διευθυντές των σχολείων και με τη συνδρομή των προέδρων των δημοτικών κοινοτήτων. Ενδεικτική των εκτεταμένων θυλάκων φτώχειας που έχουν δημιουργηθεί στην Αθήνα είναι η κατανομή των γευμάτων που θα δίνονται στους μικρούς μαθητές.
    Τη θλιβερή "πρωτιά" έχει η 3η Δημοτική Κοινότητα, στα Πετράλωνα, όπου θα μοιράζονται καθημερινά 251 μερίδες σε μόλις 3 σχολεία. Στην 1η Δημοτική Κοινότητα, στην περιοχή του κέντρου, θα δίνονται 76 μερίδες σε 8 σχολεία, στη 2η Δημοτική Κοινότητα, στο Παγκράτι, 52 μερίδες για 3 σχολεία, στην 4η Δημοτική Κοινότητα, στον Κολωνό, 174 μερίδες για 12 σχολεία, στην 5η Δημοτική Κοινότητα, στην περιοχή της πλατείας Κολιάτσου και των Πατησίων, 232 μερίδες για 16 σχολεία, στην 6η Δημοτική Κοινότητα, στην Κυψέλη, 112 μερίδες για 6 σχολεία και στην 7η Δημοτική Κοινότητα, στους Αμπελόκηπους, 176 μερίδες για 12 σχολεία.
    Μ.Γ.

    Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

    Πώς γράφουμε αλίμονο;

    Πώς γράφουμε αλίμονο;

    Αναρτήθηκε από τον/την sarant στο 28 Ιανουαρίου, 2013

     

    Quantcast

    eleftherotypia_22_1_13-thumb-largeΜια έκφραση που τη λέμε όταν έχει συμβεί ανεπανόρθωτο ή έστω μεγάλο κακό, ή όταν προβλέπουμε πως θα συμβεί, είναι η “γράψε αλίμονο”. Ας πούμε, στη Νυχτερίδα του Τσίρκα, λέει ένας ήρωας “Εύχομαι να βγει κακός προφήτης, γιατί έτσι και τον δικαιώσουν τα πράγματα, γράψε αλίμονο!”. Εδώ το “γράψε” είναι σαν να επιβεβαιώνει το κακό που ήρθε ή θα έρθει. Πώς όμως γράφουμε “αλίμονο”; Η ερώτηση δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται.
    Τις προάλλες, η Ελευθεροτυπία κυκλοφόρησε με τον πρωτοσέλιδο τίτλο που βλέπετε αριστερά στην εικόνα, “Αλίμονο αν αρρωστήσεις!”, και κάποιος φίλος στο Φέισμπουκ σχολίασε ειρωνικά όχι τον τίτλο καθαυτόν αλλά την ορθογραφία, διότι, λέει, εκείνος την είχε διδαχτεί “αλλοίμονο” και δεν του άρεσε καθόλου η νεόκοπη γραφή χωρίς το διπλό λάμδα και το επίσημο όμικρον γιώτα.
    Οι αλλαγές της ορθογραφίας, κακά τα ψέματα, πάντα προκαλούν έντονες αντιδράσεις, επειδή έχουμε εξοικειωθεί με την οπτική εικόνα μιας λέξης και επειδή, όπως φαίνεται, αν δεν μας το τονίσουν, σπάνια συνειδητοποιούμε ότι ορισμένες λέξεις γράφονται με δύο ή περισσότερους τρόπους, εκτός βέβαια αν είμαστε επαγγελματίες γραφιάδες οπότε ξέρουμε ποιες λέξεις διττογραφούνται. Όταν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε απότομα (επειδή, ας πούμε, το βλέπουμε σε πρωτοσέλιδο ή επειδή μας το διορθώνουν) ότι υπάρχουν εναλλακτικές γραφές, τότε αισθανόμαστε άσχημα, και εύλογα πιστεύουμε ότι αυτή η άλλη γραφή είναι λανθασμένη.
    Το αλίμονο, ας πούμε, ο φίλος μου το είχε συνηθίσει “αλλοίμονο” και είναι αλήθεια ότι γραφόταν και έτσι, και ακόμα πολλοί έτσι το γράφουν. Η γραφή “αλλοίμονο” προϋποθέτει ότι η λέξη ετυμολογείται από το “αλλ’ οίμοι” (το οίμοι ήταν επιφώνημα θλίψης στα αρχαία, παρόμοιο με το αλίμονο), όμως οι περισσότεροι μελετητές, παρόλο που αναγνωρίζουν κενά στην ετυμολογία της λέξης, δέχονται την πρόταση του Ν. Πολίτη (από το 1898) ότι το αλίμονο παράγεται από το αλί, το οποίο αλί είναι μετεξέλιξη του ηλί, από την ευαγγελική φράση “ηλί, ηλί λαμά σαβαχθανί” του Χριστού. Χωρίς καμιά διαφάνεια, το ηλί ηλί (που σημαίνει στα εβραϊκά “Θεέ μου”) θεωρήθηκε έκφραση απόγνωσης, και από έναν ενδιάμεσο τύπο αηλί φτάσαμε στο αλί. Μέχρι εκεί συμφωνούν όλοι. Πώς τώρα φτάσαμε από το αλί στο αλίμονο; Εδώ δεν υπάρχει ομοφωνία. Ο Φιλήντας πρότεινε από το “αλί σε μένα > αλίμενα > αλίμονο”. Το ετυμολογικό του Μπαμπινιώτη προτείνει φράσεις όπως “αλί μόνον του τάδε”, που το βρίσκω πιθανότερο. Το ΛΚΝ πάλι προτείνει εντελώς άλλη προέλευση, από την αρχαία φράση “αλλ’ ει μόνον” (αλλά εάν μόνο), ενώ τον 19ο αιώνα κάποιος είχε προτείνει το αρχαίο ‘αλήμων’ = περιπλανώμενος. Αν εξαρτήσουμε την ορθογραφία από την ετυμολογία, έχουμε τύπους: αλίμονο, αλλοίμονο, αλλείμονο, αλήμονο, ενώ παλιά γράφανε και “αλλήμονο” αλλά δεν ξέρω πώς το δικαιολογούσαν. Όσοι πάντως σήμερα γράφουν “*αλοίμονο” ή “*αλλίμονο” δεν έχουν κάποιαν ετυμολογική εξήγηση, απλώς μπερδεύονται ανάμεσα στο “αλίμονο” και στο “αλλοίμονο”. Πάντως, τα περισσότερα και εγκυρότερα λεξικά, ήδη από το 1933 (Λεξικό της Πρωίας) έχουν υιοθετήσει τη γραφή “αλίμονο” (έτσι και ο Δημητράκος, ο Μπαμπινιώτης, το ΛΚΝ κτλ.)

    Ο φίλος που λέγαμε, επειδή δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι οι περισσότεροι γράφουν “αλίμονο”, αιφνιδιάστηκε όταν το είδε πρωτοσέλιδο και το θεώρησε φθορά της γλώσσας. Άλλοι παθαίνουν σοκ όταν δουν “αβγό” (παρόλο που αυτό δεν το δέχεται ούτε η σχολική ορθογραφία), ενώ πολλοί δεν έχουν χωνέψει την ορθογραφική απλοποίηση των δάνειων λέξεων (με εμβληματικό παράδειγμα δυσανεξίας το “τρένο”) παρόλο που μετράει 35 χρόνια που έχει γίνει αποδεκτό στη σχολική ορθογραφία. Φυσικά, τα νέα παιδιά, που πήγαν σχολείο μετά το 1976 (εδώ που τα λέμε, οι παλιότεροι από αυτούς τους νέους σαραντάρισαν) διδάσκονται “τρένο” και δεν καταλαβαίνουν προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός, όπως κι εμείς θα απορούσαμε αν κάποιος μας έλεγε ότι είναι έγκλημα και φθορά της γλώσσας να γράφουμε “ξέρω”, αφού έτσι το διδαχτήκαμε. Όμως πριν από 80-90 χρόνια ο μεγάλος καβγάς της εποχής ήταν αν θα γράφουμε “ξέρω” ή “ξαίρω”, ο δε Παλαμάς είχε δηλώσει αυστηρά: “Δεν ξαίρω καμιά λέξη ξέρω με έψιλον”.
    Γιατί, κακά τα ψέματα, η ορθογραφία αλλάζει συνεχώς, έστω και με αργούς ρυθμούς. Όπως έχω ξαναγράψει, όποιος φυλλομετράει παλιά έντυπα θα έχει προσέξει ότι παλιότερα έγραφαν: είνε, ταξείδι, φείδι, μεγαλείτερος, ώμμορφη, εληά, παληός, μαζύ, συνειθίζω, καλλίτερος, αυταίς η γυναίκαις κτλ. Αυτές οι γραφές σήμερα μας φαίνονται αδιανόητες, όπως αδιανόητο θα φαίνεται αύριο και το αλλοίμονο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο καθένας που έχει συνηθίσει μια παλιότερη γραφή πρέπει ντε και καλά να την αλλάξει, εξόν κι αν είναι επαγγελματίας γραφιάς, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να χαλάει την καρδιά του, ούτε κι είναι εύκολο να μάθει καινούργια περπατησιά το γέρικο άλογο.
    alimono1961Οπότε, ύστερα απ’ όλα αυτά, καταλήγουμε πως γράφουμε “αλίμονο”, και αριστερά βλέπετε το ζενερίκ της γνωστής ταινίας Αλίμονο στους νέους του 1961, ένα ακόμα πειστήριο ότι δεν πρόκειται για καινοφανή ορθογραφία.
    Πέρα όμως από την έκφραση “γράψε αλίμονο”, έχουμε κι άλλη μια έκφραση με την ίδια λέξη, την “ουαί κι αλίμονο”, που επίσης λέγεται σχετλιαστικά για μια πολύ άσχημη κατάσταση ή και σαν απειλή (ουαί κι αλίμονό σου). Εδώ το “ουαί” είναι αρχαία σχετλιαστική λέξη που την ξέρουμε από το Ευαγγέλιο (ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί) και την ιστορία (ουαί τοις ηττημένοις), ενώ το αλίμονο χρησιμοποιείται κατά παράταξη σαν ερμήνευμα, για έξαρση και δείνωση της σημασίας του (αυτά τα ζευγάρια οιονεί συνωνύμων δεν είναι ασυνήθιστα στη γλώσσα: στάχτη και μπούρμπερη, φωτιά και λαύρα, φόβος και τρόμος, ανάγκη και κόψιμο, κτλ.)
    Σαν απειλή ή σαν σχετλιαστική λέξη στέκει και μόνο του το “αλίμονο” συνοδευόμενο από αντωνυμία ή ουσιαστικό. Αλίμονό σου έτσι και σπάσεις το ποτήρι’ αλίμονο στα νιάτα’ αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας, ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται. Κάποιος που ήξερα, όταν ήθελε να τονίσει την απειλή, έλεγε “αλί και μόνο σου”. Άλλοτε, εκφράζει απλώς κάτι το αδιανόητο. “Αλίμονο αν περίμενα βοήθεια από τρίτους” (η φράση από το ΛΚΝ).
    Τραγούδια με τη λέξη αλίμονο υπάρχουν πάρα πολλά, και πάω στοίχημα ότι πολλοί θα σκεφτήκατε τον Μητροπάνο, που έχει πει τραγούδι με τίτλο Αλίμονο, όπου η λέξη επαναλαμβάνεται πολλές φορές στο ρεφρέν. Προτιμώ ωστόσο να βάλω το γιουτουμπά
    λκι από το τραγούδι του Μητσάκη, που έχει απλώς τη φράση “Γράψε αλίμονο σε μένα” και που μ’ αρέσει και πολύ περισσότερο.

    ΠΗΓΗ:Το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και… όλα τα άλλα

    Ατομικό δικαίωμα η άδεια ανατροφής για τους πατεράδες

    Ατομικό δικαίωμα η άδεια ανατροφής για τους πατεράδες


    Γαλανοπούλου Μ.
    Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/01/2013
    Δεν θα αφαιρείται στο εξής η εξάμηνη άδεια μητρότητας του ΟΑΕΔ από την εννεάμηνη άδεια ανατροφής τέκνου που δικαιούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης υπαναχώρησε ύστερα από παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη και δέχθηκε τις απόψεις της ανεξάρτητης αρχής και του υπουργείου Εργασίας σχετικά με το καθεστώς των αδειών μητρότητας και ανατροφής.
    Πιο συγκεκριμένα, στον ΣτΠ καταγγέλθηκε από πολίτες ότι οι Διευθύνσεις Προσωπικού πολλών υπηρεσιών αφαιρούν από την εννεάμηνη άδεια ανατροφής τέκνου που δικαιούνται οι πατέρες υπάλληλοι (Ν. 3528/2007, άρθρο 53 παρ. 2) την εξάμηνη άδεια μητρότητας που έχουν λάβει οι μητέρες των παιδιών από τον ΟΑΕΔ (Ν. 3655/20008, άρθρο 142). Οι υπηρεσίες προχωρούσαν στην αφαίρεση αυτή καθώς το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης υποστήριζε, με εγκύκλιό του, ότι πρόκειται για όμοιες διευκολύνσεις και συνεπώς πρέπει να αφαιρείται η μία από την άλλη.
    Ωστόσο ο ΣτΠ είχε επανειλημμένα διατυπώσει και εγγράφως την άποψη ότι η άδεια του ΟΑΕΔ είναι μητρότητας και τη δικαιούνται μόνο μητέρες εργαζόμενες, ενώ οι άδειες ανατροφής είναι ατομικό δικαίωμα του εκάστου γονέα. Γι' αυτό είχε τονίσει ότι πρέπει να βρεθεί λύση κατόπιν συνεννόησης μεταξύ των υπουργείων Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Εργασίας.
    Μάλιστα το θέμα διαβιβάστηκε και στη Μονάδα Νομοθεσίας Ισότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προς διερεύνηση τυχόν παραβίασης διατάξεων του ευρωπαϊκού δικαίου. Τελικά το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης έκανε δεκτό ότι οι δύο άδειες αποτελούν διαφορετικές διευκολύνσεις και ότι, εάν η μητέρα έχει κάνει χρήση της αδείας αυτής, δεν πρέπει να αφαιρείται από το εννεάμηνο που δικαιούται ο πατέρας.

    Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

    Κάιν Ζοζέ Σαραμάγκου,

    Επινοώντας τον Θεό σκλαβωθήκαμε σ' αυτόν»
    Το να διαβάζεις βιβλία του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου, ακόμα και για εθισμένους βιβλιοαναγνώστες, δεν είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις στα πεταχτά, αναπαυόμενος στην ξαπλώστρα της παραλίας όπου κάνεις την καλοκαιρινή σου άδεια.Ο τρόπος γραφής είναι ιδιαίτερος, οι προτάσεις είναι σιδηρόδρομοι, οι διάλογοι των ηρώων είναι ενσωματωμένες με την αφήγηση στην ίδια πρόταση, σχεδόν δεν υπάρχουν παράγραφοι και γενικά ο τρόπος γραφής είναι πολύ πυκνός και μερικές φορές στρυφνός (Παρακάτω θα δώσω ένα παράδειγμα αυτής της γραφής από τον "Κάιν", που είναι χαρακτηριστικός).

    Αρχές του χρόνου δανείστηκα το "περί τυφλότητας" του Ζοζέ Σαραμάγκου, και αφού διάβασα περί τις 30 σελίδες - ίσως λόγο της παραπάνω ιδιομορφίας της γραφής του συγγραφέα, το άφησα για αργότερα.Ώσπου ήρθε στα χέρια μου ο "Κάιν".Ένα μικρό σχετικά βιβλίο, που ήταν και το τελευταίο του βιβλίο, το έγραψε το 2009, ένα χρόνο πριν πεθάνει.
    Το βιβλίο αυτό διαβάζεται πραγματικά απνευστί: ο λόγος του είναι χειμαρρώδης και συνάμα ειρωνικός και παιγνιώδης, αναφέρεται σε διάφορα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης της Βίβλου με κεντρικό ήρωα τον Κάιν, που αφού σκοτώνει τον αδελφό του Άβελ, έρχεται σε επικοινωνία με τον θεό για αυτό -με πρωτοβουλία του δευτέρου-, έτσι σιγά - σιγά αναπτύσσονται απολαυστικοί διάλογοι μεταξύ τους, όπου ο Κάιν κάνει αυστηρή κριτική στον θεό και στις πράξεις του, με αποτέλεσμα ο Κάιν να γίνει ο πρώτος αντάρτης που τα βάζει με τις πράξεις του θεού όπως αναφέρονται στο βιβλίο αυτό της Βίβλου. Με άλλα λόγια ο συγγραφέας με περισσό κέφι και οίστρο, ανακατώνοντας τα διάφορα περίεργα έως απίθανα γεγονότα που περιγράφονται στη Βίβλο, θέλει να πει ότι στην περίπτωση του πρώτου φονιά, ο δολοφόνος ουσιαστικά δεν ήταν ο Κάιν αλλά αυτός ο ίδιος ο θεός.Εδώ αξίζει να παραθέσουμε την παρακάτω πρόταση που είναι χαρακτηριστική και για τον τρόπο γραφής του συγγραφέα, αλλά και για το ίδιο το βιβλίο:

    "Θέλησα να σε δοκιμάσω, Και ποιος είσαι εσύ για να δοκιμάζεις αυτό που δημιούργησες, Είμαι ο υπέρτατος άρχων όλων των πραγμάτων, Και όλων των όντων, θα πεις, όχι όμως δικός μου και της ελευθερίας μου, Ελευθερία για να σκοτώνεις, Όπως εσύ ήσουν ελεύθερος να επιτρέψεις να σκοτώσω τον άβελ ενώ ήταν στο χέρι σου να το αποτρέψεις, αρκεί για μια στιγμή να είχες εγκαταλείψει το ματαιόδοξο αλάθητο που μοιράζεσαι με όλους τους άλλους θεούς, αρκεί για μια στιγμή να ήσουν πραγματικά ευσπλαχνικός, να δεχόσουν την προσφορά μου με ταπεινότητα, απλώς και μόνο γιατί δεν έπρεπε να τολμήσεις να την αρνηθείς, οι θεοί, κι εσύ όπως όλοι οι άλλοι, έχετε υποχρεώσεις απέναντι σ’ εκείνους που λέτε πως δημιουργήσατε, Ο λόγος αυτός είναι αντάρτικος, Πιθανόν να είναι, σε διαβεβαιώ όμως πως, αν ήμουν θεός, κάθε μέρα θα έλεγα Ευλογημένοι ας είναι όσοι διάλεξαν την ανταρσία γιατί σε αυτούς ανήκει η βασιλεία της γης, Ιεροσυλία, Μπορεί, πάντως μεγαλύτερη από τη δική σου δεν είναι, που επέτρεψες να πεθάνει ο άβελ, Εσύ τον σκότωσες, Ναι, είναι αλήθεια, εγώ ήμουν το εκτελεστικό όργανο, αλλά η καταδίκη υπαγορεύτηκε από σένα, Το αίμα που βρίσκεται εδώ δεν το έχυσα εγώ, ο κάιν μπορούσε να επιλέξει ανάμεσα στο κακό και στο καλό, αφού επέλεξε το κακό θα το πληρώσει, Όσο κλέφτης είναι αυτός που μπαίνει στο αμπέλι άλλο τόσο είναι κι αυτός που φυλάει τσίλιες, είπε ο κάιν, Και το αίμα αυτό απαιτεί εκδίκηση, επέμεινε ο θεός, Αφού είναι έτσι, θα εκδικηθείς ταυτόχρονα έναν πραγματικό θάνατο κι έναν που δεν έχει ακόμα γίνει, Εξηγήσου, Δεν θα σ’ αρέσει αυτό που θ’ ακούσεις, Μη σε νοιάζει εσένα, μίλα, Είναι απλό, σκότωσα τον άβελ, γιατί δεν μπορούσα να σκοτώσω εσένα, στην πρόθεση είσαι νεκρός."

    Εδώ βλέπουμε χαρακτηριστικά τον τρόπο γραφής του Σαραμάγκου: μεγάλες προτάσεις, όπου οι διάλογοι των ηρώων είναι ενσωματωμένοι (στο παραπάνω κείμενο βέβαια δεν έχουμε παρά μόνο διαλόγους μεταξύ του θεού και του Κάιν) και ξεχωρίζονται από την αφήγηση με το ότι αρχίζουν με κεφαλαίο γράμμα (εδώ θα ήθελα να ξέρω αν το κεφαλαίο γράμμα είναι εφεύρημα της καλής μεταφράστριας Αθηνάς Ψυλλιά, ή είναι έτσι και στο αυθεντικό πορτογαλικό κείμενο του συγγραφέα).Επίσης ο παραπάνω διάλογος (πρόταση) αποτελεί και την περίληψη της θεματικής ολόκληρου του βιβλίου.

    Μετά από την πράξη του αυτή ο Κάιν καταδικάζεται από τον θεό να άγεται και να φέρεται στο χρόνο και στο ιστορικό γίγνεσθαι της Βίβλου - μια γνωστή τακτική του Σαραμάγκου να χρησιμοποιεί αναχρονισμούς - και έτσι τη μια να βρίσκεται στη θυσία του Αβραάμ, μετά στα Σόδομα και τα Γόμορρα και την άλλη βρίσκεται μέσα στην Κιβωτό του Νώε κ.ο.κ. Έτσι ο αναγνώστης μένει καθηλωμένος από την πλοκή, την εναλλαγή γνωστών γεγονότων, ιδωμένων όμως από μια εντελώς άλλη ματιά, από τα μάτια και την κριτική του πρώτου αντάρτη της ιστορίας του ανθρώπου στις πράξεις του θεού. Φαίνεται πως το βιβλίο αυτό διασκεδάζει πολύ τον συγγραφέα, για αυτό και η αφήγηση δεν στηρίζεται σε κάποια πρότυπα, πηγαίνει μια μπροστά και μια πίσω, μιας και ο κύριος σκοπός του συγγραφέα είναι να παρουσιάσει έναν εγωπαθή, παρανοϊκό, άδικο και τυραννικό θεό, χειρότερο από αυτόν τον ίδιο τον Κάιν και τις πράξεις του.

    Ο ίδιος ο συγγραφέας λέει ότι άρχισε να σκέπτεται να γράψει ένα βιβλίο για τον Κάιν πριν από πολλά χρόνια, αλλά μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο άρχισε να το γράφει και το ολοκλήρωσε σε τέσσερις μήνες.Ο ίδιος λέει για το βιβλίο:
    «Ημουν σε μια κατάσταση έκστασης. Ποτέ άλλοτε δεν μου είχε συμβεί, τουλάχιστον με τέτοια ένταση, με τόση δύναμη». Και ότι
    «Κάποιοι θα με σταυρώσουν όπως συνέβη και με το "Κατά Ιησούν Ευαγγέλιον", αλλά τώρα το θέαμα θα είναι λιγότερο ενδιαφέρον. Ο Θεός των χριστιανών δεν είναι ο Ιεχωβά. Οι περισσότεροι καθολικοί δεν έχουν διαβάσει την Παλαιά Διαθήκη. Πώς είναι δυνατόν να διαβάσεις ένα τόσο μεγάλο βιβλίο; Ούτε εγώ το έχω διαβάσει όλο. Αν οι Εβραίοι αντιδράσουν, δεν θα με εκπλήξει. Είμαι συνηθισμένος, με έχουν χαρακτηρίσει αντισημίτη. Αλλά δυσκολεύομαι να κατανοήσω πως ο εβραϊκός λαός έχει ως ιερό του βιβλίο την Παλαιά Διαθήκη. Εμπεριέχει μια σειρά παραλογισμών που θα ήταν αδύνατον να τους επινοήσει ένας μόνο άνθρωπος. Χρειάστηκαν γενιές και γενιές για να δημιουργήσουν αυτό το προϊόν».

    Μετά από τον "Καιν", όπως καταλαβαίνει κανείς, ξαναέπιασα (και τελείωσα) το "Περί τυφλότητας", στο οποίο θα αναφερθώ διεξοδικότερα σε ξεχωριστό άρθρο, γιατί πρόκειται για εξαιρετικό βιβλίο (που αξίζει επίσης να διαβάσει κανείς, πριν ή μετά τον "Καιν", δεν έχει σημασία).

    Τέλος λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
    Ο Ζοζέ Σαραμάγκου γεννήθηκε το 1922 στην Πορτογαλία. Το πραγματικό του επίθετο ήταν de Piedade. Το σαραμάγκο (Saramago) είναι ένα φυτό που είναι γνωστό σ’ εμάς σαν άγριο ραδίκι και ήταν το παρατσούκλι του πατέρα του που προστέθηκε από λάθος στο δικό του στη ληξιαρχική πράξη γέννησής του. Μετά τη μετακόμιση της οικογένειας στην πρωτεύουσα και το θάνατο του αδελφού του, οι γονείς του τον έστειλαν σε τεχνικό σχολείο γιατί δεν άντεχαν οικονομικά να τον έχουν στο άλλο σχολείο - των γραμμάτων. Εργάστηκε ως μηχανικός αυτοκινήτων για δυο χρόνια, ως μεταφραστής και αργότερα ως δημοσιογράφος. Εγκατέλειψε τη θέση του βοηθού αρχισυντάκτη με τα πολιτικά γεγονότα του 1975. Εργάστηκε για λίγο ακόμα ως μεταφραστής και τελικά κατάφερε να ζει από τη συγγραφή. Παντρεύτηκε το 1944 την Ilda Reis. Απέκτησαν ένα παιδί το 1947. Από το 1988 ο Σαραμάγκου είναι παντρεμένος με την Ισπανίδα δημοσιογράφο Pilar del Rio, που είναι και η επίσημη μεταφράστρια του έργου του στα ισπανικά. Έγινε παγκόσμια γνωστός μετά τα πενήντα του. Είναι μέλος του κομουνιστικού κόμματος από το 1969, αθεϊστής και αυτοχαρακτηρίζεται απαισιόδοξος. Προκάλεσε αντιδράσεις με βιβλία του -από την εκκλησία-, αλλά και με τις δηλώσεις του ενάντια στη δράση των Ισραηλινών στην Παλαιστίνη και το Λίβανο.
     
     [πηγή:Απόστολος Μωραϊτόπουλος

    Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

    Χιλιάδες δάσκαλοι στην Πορτογαλία διαμαρτυρήθηκαν χθες για την πολιτική λιτότητας που επηρεάζει παιδεία και μισθούς 27/01/2013

    Χιλιάδες δάσκαλοι στην Πορτογαλία διαμαρτυρήθηκαν χθες για την πολιτική λιτότητας που επηρεάζει παιδεία και μισθούς 27/01/2013
    Την παραίτηση του υπουργού Παιδείας της Πορτογαλίας αξίωσαν 30 χιλιάδες δάσκαλοι, οι οποίοι διαδήλωσαν χθες στο κέντρο της Λισαβόνας διαμαρτυρόμενοι για τις μειώσεις των μισθών τους και για τις περικοπές στον τομέα της εκπαίδευσης που επιβάλλει το αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας.
    Οι δάσκαλοι τονίζουν ότι οι περικοπές στα κονδύλια για την παιδεία, δυναμιτίζουν το μέλλον της νέας γενιάς και κατ επέκταση της χώρας.
    Η διαμαρτυρία των δασκάλων ήταν η μαζικότερη που οργανώθηκε φέτος στην Πορτογαλία.
    Πορτογαλία:Στους δρόμους οι εκπαιδευτικοί 27/1/2013
    Στο κέντρο της Λισαβόνας διαδήλωσαν χθες χιλιάδες εκπαιδευτικοί, κατά των περικοπών και της πολιτικής του μνημονίου.
    Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν τη συντηρητική κυβέρνηση ότι υποκύπτει στις πιέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και ότι ετοιμάζει επιπλέον περικοπές στη Παιδεία ύψους ενός δισεκατομμυρίου ευρώ.
    Οι εκπαιδευτικοί μετέφεραν,μάλιστα, ένα φέρετρο με τις φωτογραφίες του πρωθυπουργού Κοέλιο και του υπουργού Παιδείας Κράτο, τους οποίους κατηγορούν ότι σχεδιάζουν απολύσεις50.000 στον κλάδο τους.
    Υπό την πίεση των δανειστών,η κυβέρνηση της Πορτογαλίας επιβάλλει σκληρά μέτρα λιτότητας και περικοπές που οδηγούν τη χώρα σε τρίτη χρονιά ύφεσης.
    Παρ'όλα αυτά η Λισαβόνα βγήκε πριν από λίγες μέρες στις αγορές με πενταετή ομόλογα και με επιτόκιο λίγο κάτω από το 5%.
    Portuguese teachers protest against education cuts 27/01/2013
    LISBON, Jan 26 (Reuters) - Thousands of Portuguese teachers marched through Lisbon on Saturday to protest against cuts in education imposed as part of the government's austerity programme. Teachers union Fenprof estimated 30,000 teachers marched through Lisbon city centre, demanding the resignation of the education minister and protesting against pay cuts and what they called a deterioration in working conditions.
    "I am here to protect the public school, and, above all, I am here to defend the future of our country and the future of my children who are still growing," teacher Anabela Mendes told Reuters.
    The protest was the biggest so far this year. Relative patience with the terms of Portugal's 78 billion euro ($105 billion) bailout from the European Union and International Monetary Fund ran out in the middle of last year and protests and strikes have become more common.
    The largest tax hikes in living memory will start to be felt when workers receive their first pay checks of 2013 at the end of January. ($1 = 0.7421 euros) (Reporting By Miguel Pereira and Axel Bugge; Editing by Mark Trevelyan)
     
     
    ΠΗΓΗ :ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

    Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

    Αξιολόγηση: Στόχος ο εκπαιδευτικός και το δημόσιο σχολείο

    Αξιολόγηση: Στόχος ο εκπαιδευτικός και το δημόσιο σχολείο


    Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/01/2013
    Του Θέμη Κοτσιφάκη

    Βρισκόμαστε ήδη στη μέση της σχολικής χρονιάς, αλλά η ομαλή λειτουργία των σχολείων εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο. Σχεδόν 2.000 κενά εκπαιδευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ακόμη δεν έχουν καλυφθεί. Αρκετά σχολεία δεν έχουν τους απαραίτητους πόρους για τη στοιχειώδη λειτουργία τους. Μαθητές στερούνται βασικές υποστηρικτικές εκπαιδευτικές δομές, όπως η ενισχυτική διδασκαλία. Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών όνειρο ήταν και πάει... Οι δαπάνες για την παιδεία μειώθηκαν κατά 33% τη μνημονιακή τριετία 2009-13. Οι εκπαιδευτικοί καθημερινά ωθούνται στην εξαθλίωση και αναγκάζονται να σιτίζονται σε στρατιωτικές λέσχες σαν περιπλανώμενοι φαντάροι. Στα σχολεία μαθητές λιποθυμούν από την πείνα.
    Κι όμως, το υπουργείο Παιδείας ισχυρίζεται ότι βρήκε επιτέλους τη μαγική συνταγή, μνημονιακή και αυτή, που θα βελτιώσει την εκπαίδευση. Αγνοεί τα ουσιαστικά προβλήματα, στοχοποιεί τον εκπαιδευτικό ως υπεύθυνο για όλα τα στραβά στην παιδεία και ξιφουλκεί: «Αξιολογήστε τους εκπαιδευτικούς τώρα. Δεν θα κοστίσει τίποτε, θα μας απαλλάξει από μερικές χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους και θα συνετίσει τους υπόλοιπους».
    Αυτή, πάνω-κάτω, είναι η λογική του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών που έδωσε στη δημοσιότητα ο υπουργός Παιδείας. Το σχέδιο αυτό, σε συνδυασμό με τον νόμο 4024/11, εξαρτά με απόλυτο τρόπο τον μισθό και την υπηρεσιακή εξέλιξη των εκπαιδευτικών από το αποτέλεσμα της αξιολόγησής τους. Ταυτόχρονα, τους ωθεί σε έναν χωρίς όρια ανταγωνισμό για το ποιος θα αναδειχθεί «καλύτερος», καθώς προβλέπει ότι οι «προακτέοι» εκπαιδευτικοί δεν θα ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο ποσοστό, που θα μειώνεται μάλιστα με υπουργικές αποφάσεις κάθε δύο χρόνια, «ανάλογα με τις δημοσιονομικές δυνατότητες». Είναι σαν να μπαίνει ο εκπαιδευτικός στην τάξη στην αρχή της χρονιάς και να λέει στους μαθητές του: «Όσο καλοί και να είσαστε, όσο καλά να γράψετε στις εξετάσεις, μόνο το 50% από σας θα προαχθεί στην άλλη τάξη»!
    Με το σχέδιο αυτό θεσμοθετείται μια απίστευτη γραφειοκρατία, χωρίς καμιά θετική επίπτωση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ποσοτικοποιούνται καθαρά ποιοτικά κριτήρια και αυτό ενέχει το σπέρμα της αυθαιρεσίας από μέρους των αξιολογητών. Αλήθεια, πώς μπορεί να βαθμολογηθεί, σε κλίμακα από το 1 ως το 100, το «κριτήριο των διαπροσωπικών σχέσεων»;
    Η βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας δεν εξασφαλίζεται με τον ασφυκτικό έλεγχο, τη χειραγώγηση και την ποινικοποίηση της διδακτικής συμπεριφοράς των εκπαιδευτικών, που επιδιώκει να επιβάλει η κυβέρνηση. Αυτό που χρειάζεται ο δάσκαλος είναι η πολύπλευρη στήριξη, επιστημονική, εργασιακή και οικονομική. Η πολιτεία πρέπει να εμπιστευτεί τους εκπαιδευτικούς, όχι να τους καταδιώκει.
    Δυστυχώς, το υπουργείο Παιδείας δεν σταματά σε αυτή την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών. Τα επόμενα μέτρα που σχεδιάζονται είναι η λεγόμενη αξιολόγηση ή αυτοαξιολόγηση των σχολείων που θα οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση, στην υποβάθμιση και τελικά στο κλείσιμο αρκετών από αυτά. Το σχέδιο της αξιολόγησης, τελικά, συνδέεται άμεσα με το νέο σχολείο της αγοράς, του ανταγωνισμού, της φτηνής κατάρτισης, της αποσπασματικής και επιφανειακής γνώσης που επιδιώκουν να παρέχει. Γιʼ αυτό η αντιπαράθεση σε αυτά τα μέτρα είναι ευθύνη όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας, ολόκληρης της κοινωνίας.

    * Ο Θέμης Κοτσιφάκης είναι γ.γ. του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, μέλος της Ε.Ε. της Education International Europe

    Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

    Πού πήγαν οι «αγανακτισμένοι»

    Πού πήγαν οι «αγανακτισμένοι»

    0
    Του Τάσου Τσακίρογλου

    Οι συζητήσεις, οι προβληματισμοί, τα ερωτήματα και η αμφισβήτηση που για κάποιους μήνες έθεσαν οι κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων», με όλα τα προβλήματα και τους περιορισμούς τους, άνοιξαν μια προσωρινή σχισμή στο πέπλο που σκεπάζει την πραγματικότητα. Τώρα το πέπλο αυτό μοιάζει να έχει ξαναπάρει την αρχική του θέση.

    «Οι φιέστες είναι εύκολες. Το πραγματικό τεστ της αξίας τους όμως είναι το τι θα μείνει την επόμενη μέρα, πόσο θ” αλλάξει η κανονικότητα της καθημερινής μας ζωής» λέει ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, σ” ένα άρθρο του για το Occupy Wall Street.

    Τι απέμεινε λοιπόν στην Ελλάδα; Μάλλον η αμηχανία που προκαλούν οι δύσκολες ερωτήσεις. Δηλαδή όχι το τι δεν θέλουμε, αλλά το τι θέλουμε. Δηλαδή η μετάβαση από την οργή στην ελπίδα. Και η ελπίδα συνεπάγεται ένα νέο όραμα, ένα ορθολογικό εναλλακτικό σχέδιο – έστω και ουτοπικό, με την έννοια που προσέδωσε στη λέξη αυτή ο επαναστατικός ρομαντισμός: «Η ουτοπία τού σήμερα είναι η πραγματικότητα του αύριο» (Βικτόρ Ουγκό).

    Συνεπάγεται την αναζήτηση της αυτονομίας κόντρα στον ετεροκαθορισμό. Διεκδίκηση της ατομικής αυτοπραγμάτωσης και κοινωνικών συνθηκών που θα την ευνοούν. Κόντρα στον «καιροσκοπισμό» του καπιταλισμού που μπορεί να επιβάλλει την εναλλαγή: σήμερα ναρκωμένος καταναλωτής (μέσω του θριάμβου της πίστωσης), αύριο πένητας μισοεργαζόμενος ή άνεργος, ανάλογα με τα οικονομικά σχέδια του διεθνούς οικονομικού διευθυντηρίου. Ομως πάντα δέσμιος, εξαρτημένος και ενεργούμενο αλλότριων δυνάμεων. Ενα α-πολιτικό ον με απαλλοτριωμένες τις δημιουργικές και συνεργατικές του δυνάμεις.

    Η σημερινή αδυναμία της Αριστεράς να προτείνει ένα έτοιμο «σχέδιο διάσωσης» είναι η δική μας αδυναμία και έλλειψη βούλησης να το διεκδικήσουμε. Είναι η δική μας καταστροφική επιλογή της ανάθεσης. Χθες αναθέταμε στα κόμματα εξουσίας να διαχειριστούν εν λευκώ τις ζωές μας, έναντι ενός καταναλωτικού ή προσωπικού «αντίδωρου». Σήμερα θέλουμε ν” αναθέσουμε στην Αριστερά να μας βγάλει από το πηγάδι. Φυσικά χωρίς να ξεβολευτούμε, χωρίς να μπούμε στη βάσανο του στοχασμού και, κυρίως, χωρίς να ρισκάρουμε.

    Ερωτήματα όπως ποιο κοινωνικό σύστημα είναι δυνατόν να αντικαταστήσει τον καπιταλισμό, τι είδους κόμματα θέλουμε, τι τύπου νέους ηγέτες προτιμάμε, ποια εκπαίδευση είναι η καλύτερη -και άλλα πολλά- παραμένουν μετέωρα, όπως μετέωροι και περιδεείς στέκονται οι περισσότεροι μπροστά στην κοινωνική καταστροφή που βιώνουμε. «Η ελπίδα είναι η αναζήτηση νοήματος, είναι το αντίδοτο στον φόβο. Απαιτείται μια μεγάλη διανοητική κινητοποίηση για να καταλάβουμε τι συμβαίνει γύρω μας» λέει ο καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής, Στέλιος Στυλιανίδης. Ελπίδα, αναζήτηση νοήματος και, επιπρόσθετα, ευθύνη και διακινδύνευση απέναντι στους μηχανισμούς αλλοτρίωσης και ακύρωσης της σκέψης.

    t.tsakiroglou@efsyn.gr

    ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚ/ΚΩΝ Π.Ε ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ



    Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

    Στο 1986 "επέστρεψε" το εισόδημα των Ιταλών

    Στο 1986 "επέστρεψε" το εισόδημα των Ιταλών!


    Ημερομηνία δημοσίευσης: 23/01/2013
      Δεν αφήνει αμφιβολίες για τις συνέπειες της λιτότητας η είδηση ότι το μέσο εισόδημα των Ιταλών επέστρεψε στα επίπεδα του 1986, σ' ένα στατιστικό συμπέρασμα που αποτυπώνει το μέγεθος της οικονομικής και κοινωνικής οπισθοδρόμησης της νότιας Ευρώπης.
      100.000 λουκέτα μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων μέσα στο 2012
      Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας του δικτύου επιχειρήσεων Rete Imprese, το 2007, πριν εκδηλωθεί η οικονομική κρίση, το μέσο κατά κεφαλή εισόδημα των Ιταλών αντιστοιχούσε σε 19.515 ευρώ. Το 2012 συρρικνώθηκε στα 17.337 ευρώ και φέτος αναμένεται περαιτέρω μείωσή του, στα 16.995 ευρώ. Πρόκειται, όπως τονίζει το ινστιτούτο, για υποχώρηση στα επίπεδα ευμάρειας του 1986!
      Σε ό,τι αφορά την κατανάλωση, παρατηρείται ανάλογη πορεία: το 2012, κάθε Ιταλός περιόρισε τις αγορές του κατά 4,4%, ενώ για φέτος προβλέπεται νέα μείωση, της τάξης του 1,4%. Η συρρίκνωση, στην περίπτωση αυτή, περιορίζει την κατανάλωση στα επίπεδα του 1998.
      Άκρως ανησυχητικά χαρακτηρίζονται και τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν τη «θνησιμότητα» των ιταλικών επιχειρήσεων: στη διάρκεια του 2012, κατέβασαν ρολά σε όλη τη χώρα 100.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Η έρευνα προβλέπει ακόμα ότι το 2013 η λεγόμενη πραγματική φορολογική πίεση θα αγγίξει το 56,1% του παραγόμενου εισοδήματος, ενώ παράλληλα οι τράπεζες πέρυσι είχαν περιορίσει σε σημαντικό βαθμό τα δάνεια προς τις επιχειρήσεις κατά τουλάχιστον 32 δισεκατομμύρια ευρώ.
      Στις 28 Ιανουαρίου το δίκτυο Rete Imprese οργανώνει πανιταλική κινητοποίηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στο πλαίσιο διαμαρτυρίας για τις συνέπειες των πολιτικών σκληρής λιτότητας στην Ιταλία.

      Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

      Ο συγγραφέας που ήθελε τα βιβλία του στην πυρά!

      Έντυπη Έκδοση

      Ο Παύλος Μάτεσις κηδεύεται αύριο, Τρίτη, στις 4 μ.μ.

      Ο συγγραφέας που ήθελε τα βιβλία του στην πυρά!

      «Οταν φύγω, θα προτιμούσα να έχουν καεί όλα τα βιβλία μου. Με ενδιαφέρουν τα έργα μου όσο ζω εδώ. Οταν δεν θα υπάρχω, θα προτιμούσα να μην υπάρχουν, να καούν»... Αυτή ήταν η -ευτυχώς, ανεκπλήρωτη- επιθυμία του Παύλου Μάτεσι, όπως την εξομολογούνταν στον Γιώργο Χρονά για τη «Βιβλιοθήκη» της «Ε» στις αρχές του 2010, ανύποπτος ότι τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς θα κατέρρεε.
      Από εκείνη τη μοιραία βραδιά, όταν χτυπήθηκε από βαρύ εγκεφαλικό στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και οδηγήθηκε -με τεράστια καθυστέρηση- στον «Ευαγγελισμό», δεν ξανασυνήλθε. Το πρώτο διάστημα είχε συνείδηση κι ας μην μπορούσε να μιλήσει, αλλά στη συνέχεια διαδοχικά εγκεφαλικά τού στέρησαν κάθε επαφή με το περιβάλλον. Από την άνοιξη του '11 νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, με τα έξοδα νοσηλείας του να τα έχει αναλάβει ο ΟΣΔΕΛ. Ωσπου χθες το πρωί ο Παύλος Μάτεσις ησύχασε. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί αύριο το απόγευμα, στις 4.00, στο Νεκροταφείο Παπάγου.
      Από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, πεζογράφος και διακεκριμένος μεταφραστής, ο Παύλος Μάτεσις γεννήθηκε στη Δίβρη της Ηλείας το 1933 (κατά άλλους το 1929) κι από μικρός στράφηκε προς την τέχνη και τα γράμματα. Με σπουδές στο βιολί και την υποκριτική και κάτοχος τριών ξένων γλωσσών -αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά- εργάστηκε για ένα διάστημα ως τραπεζικός υπάλληλος, αλλά στα 33 του αποφάσισε ν' αφοσιωθεί αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Για ένα φεγγάρι δίδαξε υποκριτική στη Σχολή Σταυράκου (1963-1964), ενώ διετέλεσε και βοηθός-δραματουργός στο Εθνικό Θέατρο (1971-1973).
      Το παρθενικό θεατρικό του έργο ήταν το μονόπρακτο «Ο σταθμός» και ακολούθησε «Η τελετή» που ανέβηκε στο Θέατρο Νέας Ιωνίας και στο Εθνικό, το 1967 και το 1969 αντίστοιχα. Αν και στα πρώτα του θεατρικά ο Μάτεσις απομυθοποίησε το νεοελληνικό μικροαστισμό σαρκάζοντάς τον αλύπητα, με το «Φάντασμα του κυρίου Ραμόν Νοβάρο» (1974) στράφηκε προς μια γραφή που παραπέμπει στο θέατρο του παραλόγου, με σαφείς αναφορές στον Μπέκετ. Αργότερα με το «Προς Ελευσίνα» (1995) επιχείρησε μια ανατρεπτική απεικόνιση της ζωής από τη σκοπιά του θανάτου, αρδεύοντας από την αρχαία ελληνική τραγωδία, το δημοτικό τραγούδι και τα παραδοσιακά ήθη και έθιμα. Αλλα γνωστά έργα του, «Λύκε-λύκε», «Εξορία», «Περιποιητής φυτών», «Ενοικιάζεται φύλακας άγγελος».
      Η περίφημη Ραραού
      Στην πεζογραφία πρωτοεμφανίστηκε το '87 με το σύντομο μυθιστόρημα «Αφροδίτη», όπου μια μεσόκοπη καταπιεσμένη λαϊκή γυναίκα οδηγείται στην ψύχωση και την παιδοκτονία. Ψυχωσική ήταν και η δημοφιλέστερη μυθιστορηματική ηρωίδα του Μάτεσι, η περίφημη Ραραού με το τραυματικό κατοχικό παρελθόν, η πρωταγωνίστρια της πολυμεταφρασμένης «Μητέρας του σκύλου» (Καστανιώτης, 1990), που θέλησε να μεταφέρει στο σινεμά, χωρίς αποτέλεσμα ώς τώρα, ο Εμίρ Κουστουρίτσα. Ενα μυθιστόρημα έντονα επηρεασμένο από το «Τρίτο στεφάνι» του Ταχτσή, με εξαιρετικό ιδεολογικό ενδιαφέρον, σύμφωνα με τον κριτικό Δημοσθένη Κούρτοβικ, στο μέτρο που ο Μάτεσις αντιπαραβάλλει με απόλυτο τρόπο «τον αυθόρμητο μεσογειακό ανθρωπισμό με το στυγνό ορθολογισμό και την αναλγησία του πραγματικού βιαστή της ελληνικής συνείδησης: του δυτικού πολιτισμού».
      Στα πεζογραφικά του έργα συγκαταλέγονται ακόμη «Ο Παλαιός των Ημερών», το «Πάντα καλά», η συλλογή διηγημάτων «Υλη δάσους», καθώς και το «Graffito», που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του: μια πολιτικο-κοινωνική παρωδία με κέντρο αναφοράς ένα θανατηφόρο ιό, ο οποίος πλήττει όλους τους κρατικούς και εθνικούς θεσμούς που μας έφεραν στο σημερινό αδιέξοδο.
      Ως μεταφραστής ο Μάτεσις μετέφερε στη γλώσσα μας από Σέξπιρ, Μπεν Τζόνσον, Ιψεν, Μολιέρο και Αρτό έως Τ. Ουίλιαμς, Πίντερ, Αραμπάλ, Σέπαρντ και Μάμετ, καθώς και άφθονες αριστοφανικές κωμωδίες. Τη θλίψη τους για το θάνατό του εξέφρασαν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, τα γραφεία πολιτισμού της ΔΗΜΑΡ και του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλος και ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, Κ. Τζαβάρας.

      Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

      Αν η αξιολόγηση είναι η απάντηση, ποια είναι η ερώτηση;

      Αν η αξιολόγηση είναι η απάντηση, ποια είναι η ερώτηση;

      Του Χρήστου Κάτσικα

      Τις επόμενες μέρες το υπουργείο Παιδείας θα φέρει σε διαβούλευση το σχέδιο προεδρικού διατάγματος που αφορά την αξιολόγηση των 160 χιλιάδων εκπαιδευτικών. Πρόκειται για ένα εξαντλητικό κείμενο 70 σελίδων που αποτελείται από 27 άρθρα και ετοιμάστηκε από τα συναρμόδια υπουργεία Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Και, βεβαίως, για ακόμη μια φορά επιχειρεί να παρουσιάσει την αξιολόγηση σαν την κίνηση που θα λύσει πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, ένα είδος «πρώτων βοηθειών» στη ρημαγμένη εκπαιδευτική γη.

      Χέρι χέρι με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας οι μόνιμοι προσηλυτιστές της κοινής γνώμης, δημοσιογράφοι, τεχνοκράτες και «ειδικοί», εγχαράσσουν στον «σκληρό δίσκο» της κοινής γνώμης, ως αυτονόητο, ότι «η κακοδαιμονία του ελληνικού σχολείου είναι αποτέλεσμα της έλλειψης αξιολόγησης-ελέγχου των εκπαιδευτικών».

      Το έδαφος, βεβαίως, είναι εύφορο για την υποδοχή του «αυτονόητου», κοντολογίς, για την άκριτη υιοθέτηση, ως φυσικής και εύλογης, της απαίτησης «να ξεκαθαρίσει επιτέλους το εκπαιδευτικό τοπίο από την κόπρο του Αυγεία». Η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των γονέων που αναγκάζονται να «τραυματίζουν» τους οικογενειακούς τους προϋπολογισμούς πληρώνοντας ακριβά -σε καθεστώς «δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης»- το κόστος του εισιτηρίου για την πολυπόθητη είσοδο των παιδιών τους στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, σε συνδυασμό με την κάθετη πτώση της αποδοτικότητας της «επένδυσης», πριμοδοτεί την οικοδόμηση πεποιθήσεων, σύμφωνα με τις οποίες, αν ένας μαθητής δεν μαθαίνει γράμματα στο σχολείο ή αναγκάζεται να πληρώνει φροντιστήριο ή το απολυτήριό του δεν του εξασφαλίζει μια θέση στην αγορά εργασίας, για όλα αυτά και για άλλα πολλά ευθύνεται ο εκπαιδευτικός, ο οποίος είναι «αναποτελεσματικός ή άπειρος ή τεμπέλης ή ανίκανος» τόσο όσο και ένας υδραυλικός που δεν μπορεί να επισκευάσει μια βρύση ή ένας γιατρός που δεν είναι ικανός να θεραπεύσει μια γρίπη!

      Οφείλουμε να το ξεκαθαρίσουμε: Η αξιολόγηση δεν είναι ένα απλό μεταρρυθμιστικό μέτρο που κάποια στιγμή θα «έρθει» και θα «μάθουμε να ζούμε με αυτή», όπως και με τόσα άλλα. Στη λογική αυτή, της «soft αξιολόγησης», έχουν εγκλωβιστεί σήμερα και πολλοί εκπαιδευτικοί αλλά και δυνάμεις της Αριστεράς που αφήνουν να καλλιεργηθεί η άποψη –ή και οι ίδιοι την καλλιεργούν– ότι μέσα στη γενική ακαταστασία και ανοργανωσιά του «ρωμαίικου» η αξιολόγηση θα καταντήσει απλή γραφειοκρατική διαδικασία, ένας ατέλειωτος σωρός χαρτιών και αξιολογικών εκθέσεων όπου «αλλού θα είναι ο παπάς και αλλού τα ράσα του», ο «ένας θα βλογάει τον άλλο» στο… λίκνο της «δημοσιοϋπαλληλικής θαλπωρής», υπό τον φόβο της εναλλαγής κυβερνήσεων και προς αποφυγήν «κομματικών ρεβανσισμών».

      Αυτή η άποψη είναι επικίνδυνη, γιατί χαλαρώνει συνειδήσεις, αφήνει ρωγμές συμβιβασμού με την αξιολόγηση καθώς αποδιοργανώνει τις γραμμές της αντίστασης σε αυτήν. Είναι το ίδιο επικίνδυνη με τη διάκριση ανάμεσα σε «καλή» και «κακή» ή «κακόφημη» αξιολόγηση, ανάμεσα σε αξιολόγηση που μπορεί να βοηθήσει το σχολείο και τον εκπαιδευτικό να βελτιωθούν και σε εκείνη που φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.

      Οφείλουμε να το επισημάνουμε: Δεν υπάρχει «κακή» και «καλή» αξιολόγηση, αξιολόγηση που «βοηθάει» και αξιολόγηση που «δεν βοηθάει». Η αξιολόγηση έχει «βαθιές ρίζες» στο κοινωνικό σύστημα που ζούμε, είναι οργανικό μέρος της φυσικής και συμβολικής του βίας, κατάγεται από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και ταυτόχρονα την εκφράζει, την ισχυροποιεί και τη νομιμοποιεί. Η αξιολόγηση μεταμορφώνει την εκμετάλλευση και την ταξική ανισότητα σε «φυσικούς» και «ορθολογικούς» δείκτες, περιορίζοντας σε βαθμό εξαφάνισης τις αντίθετες φωνές.

      Στη σημερινή περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης όπου η εκπαίδευση γίνεται εμπόρευμα, όπως ο καφές και τα καλλυντικά, η αξιολόγηση περνάει από τον παραδοσιακό ρόλο του τυπικού κοινωνικού ελέγχου των εκπαιδευτικών στην «τιμαριθμοποίηση» της εκπαιδευτικής διαδικασίας, προκειμένου αυτή να έχει «ανταλλακτική αξία» για να κινηθεί στα διεθνή χρηματιστήρια των αξιών.

      Για αυτούς τους λόγους είναι το σημαντικότερο πολιτικό διακύβευμα στην εκπαίδευση. Το «πέρασμα» και η «επιβολή» της -μέσω ζαχαρωμένων διακηρύξεων- θα αλλάξει δραματικά τόσο τον χάρτη των συσχετισμών στο σχολείο όσο και την καθημερινή εργασία του εκπαιδευτικού σε όλες της τις πτυχές: από την εργασιακή του σχέση με την εκπαίδευση (μονιμότητα) μέχρι το κλίμα που θα βιώνει καθημερινά στο σχολείο και τις σχέσεις με τους συναδέλφους του.

      Θα χειραγωγήσει τον εκπαιδευτικό, θα μετακυλήσει πάνω του όλη την ευθύνη για τη λειτουργία του σχολείου, θα νομιμοποιήσει τα σχέδια για απολύσεις. Εύστοχο και το πικρό «ερώτημα» πολλών εκπαιδευτικών: Είναι δυνατόν η πολιτική που έχει φτωχύνει τη δημόσια εκπαίδευση και τον εκπαιδευτικό και έχει κλείσει το μέλλον στα υπόγεια, να έχει αγαθές προθέσεις;

      Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

      ΕΥΧΕΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

      ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΥΧΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΣ!
      ΕΠΙΣΗΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΤΟΝ ΑΞΙΩΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ,ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΩΤΑΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ,ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ ΜΑΣ (ΧΕΙΜΩΝΑ)ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΣΤΑΘΕΙ!!

      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ!

      Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

      Ευρωπαϊκό σινεμά στη μικρή οθόνη

      Ευρωπαϊκό σινεμά στη μικρή οθόνη

       
      Του Σωτήρη Μανιάτη

      Μια διαδρομή σχεδόν επτά δεκαετιών επιχειρεί να διανύσει κινηματογραφικά το τρίτο κανάλι της δημόσιας τηλεόρασης. Αλλο ένα αφιέρωμα, αυτή τη φορά με ταινίες από το ευρωπαϊκό σινεμά, ετοιμάζει να ρίξει στη «μάχη» της τηλεθέασης η ΕΤ-3.


      Πρόκειται για ενδεικτικές επιλογές μέσα από μια δεξαμενή ταινιών του ευρωπαϊκού κινηματογράφου τα τελευταία 68 χρόνια. Επιλογές που ανήκουν στον κριτικό κινηματογράφου Αλέξανδρο Δερμεντζόγλου, ο οποίος έχει διαλέξει φιλμ από Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία και Τουρκία.

      Συνολικά θα μεταδοθούν πέντε φιλμ από τις 19 Ιανουαρίου έως και τις 16 Φεβρουαρίου (23.00) και μάλιστα τα δύο εξ αυτών αφιερώνονται στον διακεκριμένο Τούρκο σκηνοθέτη Σεμίχ Καπλάνογλου, ο οποίος μόλις στα 50 του χρόνια έχει γυρίσει πέντε εξαιρετικές ταινίες, όπως σημειώνει ο Α. Δερμεντζόγλου, που αναδεικνύουν σύγχρονες όψεις της Τουρκίας.

      Με κοινωνικοπολιτική ματιά εξετάζει με καθαρότητα τη σύγκρουση παλιού και νέου και την υποχώρηση των παραδοσιακών αξιών στην πατρίδα του. Και οι πέντε κινηματογραφικές ταινίες έχουν αγαπηθεί από τους σινεφίλ, ενώ η διεισδυτική ματιά τους είναι ανθρωπιστική, πολιτική, κοινωνιολογική, με αισθητική υψηλού επιπέδου.

      Η αρχή θα γίνει αυτό το Σάββατο (19/1) με την αριστουργηματική δραματική κομεντί του Ζαν Ρενουάρ «Ο κανόνας του παιχνιδιού» (παραγωγή 1939). Πρόκειται για ένα φιλμ που εξακολουθεί να αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο σημαντικά όλων των εποχών με πρωταγωνιστές τους: Μαρσέλ Νταλιό, Νορά Γκρεγκόρ, Πολέτ Ντιμπόστ κ.ά. Μια ομάδα Γάλλων αριστοκρατών με τους υπηρέτες τους συγκεντρώνονται σε έναν πύργο για κυνηγετικό Σαββατοκύριακο, παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου…

      Η συνέχεια θα δοθεί μία εβδομάδα μετά με την ισπανική δραματική ταινία φαντασίας του Βίκτορ Ερίθε «Το πνεύμα του μελισσιού» (παραγωγή 1973), με τους Φερνάντο Φερνάν Γκόμες, Τερέσα Γκιμπέρα, Ανα Τόρεντ. Πρόκειται για μία από τις κορυφαίες αντιφρανκικές αλληγορίες που γυρίστηκαν επί εποχής Φράνκο, με εξαιρετική αισθητική και ανατρεπτικό σενάριο.

      Στις αρχές του Φλεβάρη (2/2) σειρά θα πάρει «Ο θυρωρός της νύχτας» της Λιλιάνα Καβάνι (ιταλική παραγωγή 1974), με τους Σαρλότ Ράμπλινγκ, Ντερκ Μπόγκαρντ κ.ά. Ενα από τα πρώτα φιλμ που εστίασε στη σχέση θύτη-θύματος μέσα στο ναζιστικό περιβάλλον. Και θα ακολουθήσουν ο «Εκπτωτος άγγελος» (συμπαραγωγή Τουρκίας-Ελλάδας 2003) στις 9/2, με τους Τουλέν Οζέν, Μπουτάκ Ακαλίν κ.ά., και «Το αυγό» (τουρκική παραγωγή 2007) στις 16/2 με τους Νεζάτ Ισλέρ, Σααντέτ Ακσόι κ.ά. Και τα δύο φιλμ με τη σκηνοθετική υπογραφή του Σεμίχ Καπλάνογλου.

      Πριν από την προβολή κάθε ταινίας του αφιερώματος της ΕΤ-3 θα υπάρχει μια σύντομη εισήγηση-πρόλογος από τον Αλέξανδρο Δερμεντζόγλου για το σκεπτικό και το περιεχόμενο των φιλμ. Και τα πέντε φιλμ διατρέχονται ουσιαστικά από το κοινό θέμα του τίτλου της πρώτης ταινίας: ο κανόνας του παιχνιδιού για την πολιτική, τις σχέσεις, την κοινωνία, την υποκρισία, την έλξη, τη χημεία, τον κινηματογράφο…

      s.maniatis@efsyn.gr

      Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

      Vocre 2.0 Beta - LAUNCH Conference Video(ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ)


      Εξτρα φόροι για 9 στους 10 φορολογουμένους(ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ)

      OΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

      Εξτρα φόροι για 9 στους 10 φορολογουμένους


      Δυσβάστακτα βάρη καλούνται να σηκώσουν φέτος οι φορολογούμενοι, κυρίως οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι ιδιοκτήτες ακινήτων που εισπράττουν ενοίκια. Σε ποσοστό 90% θα πληρώσουν περισσότερους φόρους


      Εξτρα φόροι για 9 στους 10 φορολογουμένους

      «Δίσεκτο» θα είναι και το 2013 για τους φορολογουμένους. Το νέο έτος φέρνει έξτρα φόρους καθώς με την ψήφιση του φορολογικού νομοσχεδίου αυξάνονται κατακόρυφα οι επιβαρύνσεις για τη συντριπτική πλειονότητα μισθωτών, συνταξιούχων, ελεύθερων επαγγελματιών και ιδιοκτητών ακινήτων που έχουν εισοδήματα από ενοίκια.

      Επιπλέον το μέτρο των αποδείξεων γίνεται εξαιρετικά αυστηρό με «πέναλτι» φόρου 22%, καταργούνται οι περισσότερες και κυριότερες φοροαπαλλαγές και αυξάνεται ο φόρος στους τόκους των καταθέσεων. Είναι τόσο μεγάλο το εύρος των παρεμβάσεων που στελέχη φοροτεχνικών γραφείων εκτιμούν πως με τις νέες ρυθμίσεις παραπάνω φόρους θα πληρώσουν οι εννέα στους δέκα φορολογουμένους.

      Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται και από τον δημοσιονομικό στόχο που έχει θέσει το οικονομικό επιτελείο. Ευελπιστεί να εισπράξει επιπλέον φόρους της τάξης των 2,3 δισ. ευρώ από την εφαρμογή του νέου φορολογικού πλαισίου κατά τη διάρκεια του 2013 και του 2014.

      Ειδικότερα τα νέα βάρη κατανέμονται ως εξής:

      Εξτρα φόροι για 9 στους 10 φορολογουμένους

      Μισθωτοί και συνταξιούχοι με παιδιά είναι τα πρώτα... θύματα της νέας φορολογικής κλίμακας, καθώς οι επιβαρύνσεις που θα γίνουν άμεσα ορατές ελέω παρακράτησης αφορούν όσους έχουν ετήσιο ατομικό εισόδημα υψηλότερο των 12.000 ευρώ.

      Τα εισοδήματα των φυσικών προσώπων τα οποία προέρχονται από ατομικές επιχειρήσεις ή από ελευθέρια επαγγέλματα θα φορολογούνται από το πρώτο ευρώ και μέχρι το επίπεδο των 50.000 ευρώ με συντελεστή 26% και πάνω από το επίπεδο των 50.000 ευρώ με 33%.

      Εξτρα φόροι για 9 στους 10 φορολογουμένους

      Από το πρώτο ευρώ θα φορολογούνται αυτοτελώς τα εισοδήματα από ενοίκια. Σε ποσά ενοικίων μέχρι 12.000 ευρώ τον χρόνο θα επιβάλλεται φόρος 10%, ενώ τυχόν επιπλέον ποσά, πέραν των 12.000 ευρώ, θα φορολογούνται με 33%. Από τις τρεις αυτές κατηγορίες φορολογούμενων και τις αλλαγές στις κλίμακες φορολόγησης το υπουργείο Οικονομικών έχει προϋπολογίσει πρόσθετα έσοδα 1,14 δισ. ευρώ.

      Το τέλος επιτηδεύματος αυξάνεται έως και 100% αναδρομικά για τη χρήση του 2012 με στόχο επιπλέον έσοδα ύψους 199 εκατ. ευρώ.

      Οι φοροαπαλλαγές καταργούνται και διατηρείται «ψαλιδισμένη» η έκπτωση φόρου 10% για ιατρικά έξοδα και νοσήλια.

      Εξτρα φόροι για 9 στους 10 φορολογουμένους

      Το μέτρο των αποδείξεων γίνεται πιο αυστηρό καθώς αυξάνεται από 10% σε 22% το «πέναλτι» φόρου.

      Αυξάνεται η φορολογία των κερδών των ομόρρυθμων και ετερόρρυθμων εταιρειών που τηρούν απλογραφικά βιβλία (πρώην β' κατηγορίας).

      Αυξάνεται από το 10% στο 15% ο φόρος επί των τόκων των καταθέσεων.

      Επανέρχεται και γίνεται μόνιμος ο φόρος πολυτελείας για αυτοκίνητα άνω των 1.929 κυβικών, σκάφη αναψυχής άνω των 6 μέτρων, πισίνες και αεροσκάφη.

      Εξτρα φόροι για 9 στους 10 φορολογουμένους

      Πιο αναλυτικά, για μισθωτούς και συνταξιούχους για τα πρώτα 25.000 ευρώ του ετησίου εισοδήματος ισχύει συντελεστής φόρου 22%, για τα επόμενα 17.000 ευρώ, δηλαδή για το τμήμα ετησίου εισοδήματος από τις 25.001 έως τις 42.000 ευρώ θα ισχύσει συντελεστής φόρου 32% και για το υπερβάλλον των 42.000 ευρώ τμήμα του εισοδήματος θα ισχύει συντελεστής 42%.

      Παράλληλα καθιερώνεται έκπτωση φόρου 2.100 ευρώ για εισοδήματα έως 21.000 ευρώ. Για εισοδήματα πάνω από τις 21.000 ευρώ, η έκπτωση φόρου θα μειώνεται κατά 100 ευρώ για κάθε 1.000 ευρώ εισοδήματος μέχρι να μηδενιστεί στο επίπεδο εισοδήματος των 42.000 ευρώ.

      ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
      Εξτρα φόροι για 9 στους 10 φορολογουμένους
      Φορολόγηση των τόκων με 15%


      Το νέο φορολογικό καθεστώς πλήττει και τους καταθέτες. Κι αυτό καθώς οι τόκοι των καταθέσεων φορολογούνται από 1ης Ιανουαρίου με 15%, ενώ μέχρι τα τέλη του 2012 η φορολογική επιβάρυνση ήταν 10%. Από την αύξηση αυτή το υπουργείο Οικονομικών στοχεύει σε πρόσθετα έσοδα της τάξης των 230 εκατ. ευρώ. Για παράδειγμα για μία κατάθεση ύψους 60.000 ευρώ και επιτόκιο 3% ο ετήσιος τόκος που προκύπτει είναι 1.800 ευρώ. Ο φόρος που αναλογεί πλέον στην κατάθεση αυτή ανέρχεται στα 270 ευρώ.

      ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ
      Θα πληρώσουν παραπάνω από 130 έως 2.830 ευρώ

      Εξτρα φόροι για 9 στους 10 φορολογουμένους

      Υπέρογκες είναι οι επιβαρύνσεις για 700.000 ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις με ετήσια εισοδήματα μέχρι 55.000 ευρώ εξαιτίας της επιβολής φόρου 26% στα εισοδήματά τους από το πρώτο ευρώ αλλά και την αύξηση του τέλους επιτηδεύματος. Από τις ρυθμίσεις του νέου φορολογικού προκύπτει πως οι έξτρα φόροι που θα κληθούν να πληρώσουν για τη χρήση του 2013 κυμαίνονται από 130 έως 2.830 ευρώ τον χρόνο. Είναι ενδεικτικό πως επαγγελματίας με δηλωθέν εισόδημα 10.000 ευρώ πληρώνει 500 ευρώ φόρο και με τη νέα κλίμακα θα πληρώσει 2.600 ευρώ. Αν τώρα προστεθεί και το τέλος επιτηδεύματος, θα καταβάλει συνολικά στην Εφορία 3.250 ευρώ.

      Αναδρομική ισχύ
      Είναι δε χαρακτηριστικό πως η αύξηση του τέλους επιτηδεύματος θα έχει αναδρομική ισχύ για τη χρήση του 2012. Επαγγελματίας με δηλωθέν εισόδημα 30.000 ευρώ για την περσινή χρήση επιβαρύνεται με φόρο 5.320 ευρώ και για την τρέχουσα χρήση με 7.800 ευρώ. Προκύπτει δηλαδή επιβάρυνση της τάξης των 2.480 ευρώ. Και στο ποσό αυτό θα πρέπει να προσμετρηθεί το αυξημένο τέλος επιτηδεύματος.

      Μεταξύ των κερδισμένων περιλαμβάνονται μισθωτοί και συνταξιούχοι με χαμηλά εισοδήματα, νέοι επαγγελματίες αλλά και μεγάλες εταιρείες (ΑΕ και ΕΠΕ)
      Μεταξύ των κερδισμένων περιλαμβάνονται μισθωτοί και συνταξιούχοι με χαμηλά εισοδήματα, νέοι επαγγελματίες αλλά και μεγάλες εταιρείες (ΑΕ και ΕΠΕ)

      Επίσης με το νέο φορολογικό εμφανίζεται το παράδοξο φαινόμενο οι επιβαρύνσεις να... σταματούν στα εισοδήματα ύψους 55.000 ευρώ κι από εκεί και πάνω να προκύπτουν ελαφρύνσεις. Πιο αναλυτικά το νέο φορολογικό νομοσχέδιο περιλαμβάνει τις ακόλουθες ρυθμίσεις για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Τα καθαρά εισοδήματα από ατομικές εμπορικές επιχειρήσεις, ατομικές επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών και ελευθέρια επαγγέλματα θα φορολογούνται πλέον κλιμακωτά, με συντελεστές 26% μέχρι τα πρώτα 50.000 ευρώ και 33% για το τυχόν υπόλοιπο ποσό από τις 55.000 ευρώ και πάνω.

      ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ
      Εκπίπτουν από τον φόρο μόνο νοσήλια, εξετάσεις και ιατρικές επισκέψεις

      Κατακόρυφα αυξάνει τα φορολογικά βάρη που προκύπτουν με την εφαρμογή της νέας φορολογικής κλίμακας η κατάργηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των φοροαπαλλαγών.

      Ειδικότερα με τις νέες ρυθμίσεις του φορολογικού νομοσχέδιο καταργούνται οι διατάξεις που προβλέπουν έκπτωση φόρου 10% των δαπανών του φορολογουμένου για τόκους στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας, ενοίκια κύριας κατοικίας, ενοίκια παιδιών που σπουδάζουν, δίδακτρα φροντιστηρίων, ασφάλιστρα ζωής και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Θα εξακολουθούν να εκπίπτουν κατά ποσοστό 10% από τον φόρο εισοδήματος μόνο οι δαπάνες για νοσήλια, ιατρικές επισκέψεις και εξετάσεις κι αυτές μόνο κατά το μέρος που δεν καλύπτονται από ασφαλιστικά ταμεία ή και ασφαλιστικές εταιρείες και κατά το μέρος που υπερβαίνουν το 5% του φορολογούμενου εισοδήματος. Επίσης θα εξακολουθούν να εκπίπτουν κατά 10% από τον φόρο οι δαπάνες για δωρεές, χορηγίες και διατροφή προς την πρώην ή τον πρώην σύζυγο.

      Η κατάργηση των περισσότερων φοροαπαλλαγών «ροκανίζει» τα οφέλη που προκύπτουν από τη χορήγηση των οικογενειακών επιδομάτων και ανεβάζει τις φορολογικές επιβαρύνσεις για τους φορολογουμένους που πληρώνουν ενοίκιο για κύρια κατοικία ή για κατοικία των παιδιών τους που σπουδάζουν σε άλλη πόλη, καταβάλλουν τόκους για την εξόφληση στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας, πληρώνουν δίδακτρα σε φροντιστήρια ή ασφάλιστρα ζωής.

      Για παράδειγμα, φορολογούμενος με 1 παιδί και εισόδημα 18.000€ που πληρώνει 2.500€ ετησίως για τόκους στεγαστικού δανείου πρώτης κατοικίας, 700€ για φροντιστήρια και 800€ για ασφάλεια ζωής. Ο φόρος που αναλογεί για το 2012 ανέρχεται σε 1.720€. Ομως, αφαιρείται 10% από τον φόρο για κάθε μία από τις δαπάνες. Συνολικά ο φορολογούμενος έχει έκπτωση φόρου 400€, με αποτέλεσμα η συνολική φορολογική επιβάρυνση να περιορίζεται στα 1.320€. Ο φόρος που αναλογεί το 2013 στον ίδιο φορολογούμενο με τη νέα κλίμακα διαμορφώνεται σε 1.830€, ενώ αν αφαιρεθεί το επίδομα παιδιού των 320€, τότε το ποσό της φορολογικής επιβάρυνσης περιορίζεται στα 1.510€. Θα πληρώσει επιπλέον φόρο 190€ παραπάνω σε σχέση με το 2012.

      ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ
      Ποινή 22%

      Αυστηρότερο είναι φέτος το μέτρο των αποδείξεων. Η υποχρέωση συλλογής αποδείξεων αξίας μέχρι του 25% του συνολικού εισοδήματος θα ισχύει μόνο για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Επιβάλλεται «ποινή» 22% σε όσους δεν μαζεύουν το απαιτούμενο ποσό. Για παράδειγμα, μισθωτός με ετήσιο εισόδημα 30.000 ευρώ πρέπει να συγκεντρώσει αποδείξεις 7.500 ευρώ. Αν συλλέξει 5.000 ευρώ, τότε στη διαφορά που προκύπτει (2.500 ευρώ) θα επιβληθεί «ποινή» 22%. Θα πληρώσει έξτρα φόρο 550€.

      ΤΕΛΟΣ ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΑΤΟΣ
      Αυξημένο έως και 100%

      Αυξημένο έως 100% είναι το τέλος επιτηδεύματος για επιχειρήσεις και επαγγελματίες. Διαμορφώνεται σε 800€ από 400€ για νομικά πρόσωπα που έχουν έδρα σε τουριστικούς τόπους και σε πόλεις ή χωριά έως 200.000 κατοίκους. Σε 1.000€ από 500€ για νομικά πρόσωπα που ασκούν εμπορική επιχείρηση και έχουν έδρα σε πόλεις πάνω από 200.000 κατοίκους. Σε 650€ από 500€ για ατομικές εμπορικές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες.

      ΕΝΟΙΚΙΑ
      Επιβάρυνση έως 900%

      Φόρους αυξημένους έως και 900%, θα κληθούν να πληρώσουν όσοι έχουν εισοδήματα αποκλειστικά από ενοίκια καθώς θα φορολογούνται με 10% από το πρώτο ευρώ για εισόδημα έως 12.000€ τον χρόνο και 33% για εισοδήματα άνω των 12.000€. Χάνουν το αφορολόγητο που ισχύει μέχρι σήμερα των 5.000€. Οι επιβαρύνσεις για τη συγκεκριμένη κατηγορία ιδιοκτητών ακινήτων ξεκινούν από τα 500€ τον χρόνο για ετήσιο εισόδημα έως και 12.000€.

      ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΟΕ ΚΑΙ ΕΕ
      «Βαρύτεροι» οι φόροι

      Αυξάνεται η φορολογία των κερδών των ομόρρυθμων και ετερόρρυθμων εταιρειών που τηρούν απλογραφικά βιβλία (πρώην β' κατηγορίας). Συγκεκριμένα, ο φόρος αυξάνεται από το 20% στο 26% για τα πρώτα 50.000 ευρώ των καθαρών κερδών και στο 33% για τυχόν επιπλέον ποσό κερδών πέραν των 50.000 ευρώ. Για τις επιχειρήσεις που τηρούν διπλογραφικά βιβλία (πρώην γ΄ κατηγορίας) το συνολικό καθαρό εισόδημά τους υποβάλλεται σε φόρο 26%.

      Κώστας Τσαχάκης



      ΕΛΑΦΡΥΝΣΕΙΣ
      Ποιοι είναι κερδισμένοι από τις αλλαγές

      Ελάχιστοι είναι κερδισμένοι από τις αλλαγές που επήλθαν στη φορολογία εισοδήματος. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται μισθωτοί και συνταξιούχοι με χαμηλά εισοδήματα, ελεύθεροι επαγγελματίες που δηλώνουν πάνω από 55.000 ευρώ τον χρόνο, νέοι επαγγελματίες αλλά και μεγάλες εταιρείες (ΑΕ και ΕΠΕ) όσον αφορά τα διανεμόμενα κέρδη τους.

      Πιο αναλυτικά, για μισθωτούς και συνταξιούχους χωρίς παιδιά ο φόρος θα είναι χαμηλότερος αν το εισόδημά τους δεν ξεπερνά τις 23.000 ευρώ. Βέβαια οι όποιες ελαφρύνσεις αντισταθμίζονται σε μεγάλο βαθμό από την κατάργηση των φοροαπαλλαγών.

      Για όσους έχουν παιδιά, το εισοδηματικό όριο για να προκύψουν ελαφρύνσεις είναι οι 12.000 ευρώ.

      Για τους ελεύθερους επαγγελματίες η νέα κλίμακα φέρνει ελαφρύνσεις για ετήσιο εισόδημα άνω των 55.000 ευρώ.

      Ελεύθερος επαγγελματίας με εισόδημα 80.000 πληρώνει φόρο 24.420 ευρώ και με το νέο καθεστώς θα πληρώσει 22.900 ευρώ, δηλαδή προκύπτει όφελος της τάξης των 1.520 ευρώ.

      Για τους νέους επιτηδευματίες, κατά τα τρία πρώτα έτη άσκησης της δραστηριότητάς τους θα ισχύει μειωμένος φόρος στο 13% για τα πρώτα 10.000 ευρώ του ετήσιου εισοδήματος.

      Εξάλλου, ως μισθωτοί και όχι ως ελεύθεροι επαγγελματίες θα φορολογούνται οι εργαζόμενοι με «μπλοκάκια» υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

      Ο εργαζόμενος να παρέχει τις υπηρεσίες του με βάση έγγραφη σύμβαση που έχει συνάψει με φυσικό ή νομικό πρόσωπο και

      Ο εργαζόμενος να παρέχει υπηρεσίες μέχρι και σε 3 εργοδότες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, ή σε περισσότερους από 3 εργοδότες, εφόσον στην περίπτωση αυτή το 75% των ακαθάριστων εσόδων του προέρχεται μόνο από έναν εκ των εργοδοτών αυτών. Οσοι αμείβονται με μπλοκάκι από το εισόδημά τους, εκτός από τις ασφαλιστικές εισφορές που αφαιρούνται, δεν δύνανται να εκπέσουν καμία δαπάνη.

      Στον αντίποδα θα πρέπει να τονιστεί πως όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, παλιοί και νέοι, αλλά και οι εργαζόμενοι με «μπλοκάκια» θα επιβαρυνθούν με το αυξημένο έως και 100% τέλος επιτηδεύματος.

      Τέλος αλλάζει η φορολογία των κερδών για τις ανώνυμες εταιρείες και τις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης. Ειδικότερα, τα αδιανέμητα κέρδη των εταιρειών θα φορολογούνται με συντελεστή 26% από 20% που ισχύει σήμερα. Στα μερίσματα όμως (διανεμόμενα κέρδη) θα επιβάλλεται φόρος με συντελεστή 10% από 25% που ανέρχεται σήμερα

      Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

      Πλάτες μέσα στα σκουπίδια

      Πλάτες μέσα στα σκουπίδια

       
      Του Περικλή Κοροβέση

      Την ιστορία της αποικιοκρατίας δεν την ξέρουμε καλά. Και αν κάτι ξέρουμε, συχνά είναι παραμορφωμένο και συχνά ρατσιστικό. Πολλές από τις αντιλήψεις μας για την κατωτερότητα των Αφρικανών, των Ασιατών ή των Αράβων έχουν τις ρίζες τους στην αποικιοκρατία. Αν πάρουμε ως έναρξη της αποικιοκρατίας τις ένδοξες «Μεγάλες Ανακαλύψεις», όπου η πολιτισμένη ανθρωπότητα αναλάμβανε να εκπολιτίσει τους άγριους και βάρβαρους ιθαγενείς, διά πυρός και σιδήρου, μετράμε πάνω από πέντε αιώνες.

      Μια χούφτα ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, με την αναπτυγμένη πολεμική τεχνολογία τους, έσφαζαν λαούς που ποτέ δεν είχαν κάνει πόλεμο εκτός των συνόρων τους, κατέστρεφαν βίαια τον πολιτισμό τους και τις θρησκείες τους, έκλεβαν τον πλούτο τους και οι ιθαγενείς έχαναν κάθε ανθρώπινη ιδιότητα.

      Η Μεγάλη Βρετανία οφείλει ένα μέρος του πλούτου της στο δουλεμπόριο και για τρεις αιώνες ήταν ασυναγώνιστη σε αυτό το επικερδές επιτήδευμα. Οι ανθρωπολόγοι του Λονδίνου είχαν αποφανθεί πως οι μαύροι δεν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος, αλλά είναι ένα ξεχωριστό ον, μεταξύ αλόγου και ανθρώπου. Εξ ου και οι τιμές αυτών των ανθρώπινων ζώων ήταν ανάλογες με αυτές των αλόγων. Και γι” αυτόν τον λόγο οι μαύροι Αφρικανοί δεν μπορούσαν να γίνουν χριστιανοί, όπως ακριβώς δεν μπορούν να γίνουν χριστιανοί οι γάτες και οι σκύλοι.

      Σήμερα, στον εικοστό πρώτο αιώνα έχουμε τις οικουμενικές Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τη δημιουργία του ΟΗΕ, πληθώρα διεθνών συμβάσεων που προστατεύουν τον άνθρωποι και την αξιοπρέπειά του, σημαντικά κείμενα κατά την άποψή μου, που κωδικοποιούν τα αιτήματα αγώνων της ανθρωπότητας, τουλάχιστον από την επανάσταση του Κρόμγουελ.

      Οι λαοί τις υπέγραψαν με το αίμα τους. Αυτά τα υπέροχα κείμενα παραμένουν ακόμα και σήμερα στα χαρτιά και δεν αποτελούν την υλική πραγματικότητα του πλανήτη μας. Η αποικιοκρατία κυριαρχεί και σήμερα, όχι με τη μορφή της ένοπλης απόβασης αλλά με τη μορφή του οικονομικού πολέμου. Το χρέος είναι το εργαλείο του αποικισμού του αιώνα μας. Αλλά τα βασικά χαρακτηριστικά παραμένουν τα ίδια. Μόνο τα όπλα προσαρμόζονται.

      Τότε, όπως και σήμερα, το πρώτο πράγμα που έκαναν οι αποικιοκράτες είναι να καταστρέψουν τη λαϊκή κουλτούρα απαξιώνοντάς την ή απαγορεύοντάς την ολοκληρωτικά και εισάγοντας τον εξευρωπαϊσμό παντού, ακόμα και στις διατροφικές συνήθειες, στην ένδυση, στον τρόπο ζωής.

      Το εγχώριο θεωρείται ευτελές, κατώτερης ποιότητας σε σχέση με το ευρωπαϊκό, ενίοτε οπισθοδρομικό, κακόγουστο και συχνά επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Ολα τα προϊόντα, υλικά και πνευματικά, που έχουν παραχθεί σε μια χώρα, με σοφία και εμπειρία αιώνων, εξαφανίζονται και οι Ευρωπαίοι αποκτούν νέες αγορές. Και όταν μια χώρα χάσει την πολιτιστική της ταυτότητα, χάνει και τη δυνατότητά της να αμυνθεί στην ξένη εισβολή.

      Τα ρεμπέτικα, παρά τους διωγμούς πανταχόθεν, κράτησαν ζώσα την ελληνική ψυχή. Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, με τη μορφή του αγγλικού προτεκτοράτου, υπήρχε μια συνεχής διαμάχη ανάμεσα στους «ευρωπαϊστές» και «διαφωτιστές» ενός Νεοελληνισμού με αυτόνομη δική του φυσιογνωμία.

      Και αυτό ήταν έργο λίγων ανθρώπων που δημιούργησαν εφημερίδες, περιοδικά, εκδόσεις, θεατρικές ή χορευτικές ομάδες, μουσικοί, κινηματογραφιστές και τόσοι άλλοι, που μας έκαναν μέλη σε μια δημιουργική κοινότητα, παρά τη δεδομένη αδιαφορία του κράτους που όλα αυτά τα θεωρεί εχθρικά. Και παρά τις αντιξοότητες οι ομάδες αυτές συνεχίζουν. Θα έλεγα, ένα πολιτιστικό αντάρτικο σε κατεχόμενη πόλη.

      Ετσι έκανε την εμφάνισή του ένα καινούργιο πολιτιστικό στέκι υψηλών προδιαγραφών, στην υποβαθμισμένη και ναζιστοκρατούμενη Κυψέλη. Η «Αλεξάνδρεια» του Βασίλη Βλάχου, ένας πολυχώρος (Σπάρτη 16. Η «Εφ.Συν.» διά της Εφης Μαρίνου έχει ήδη παρουσιάσει τον χώρο, 2/1/13), έδωσε ήδη το πρώτο δείγμα δουλειάς και υπόσχεται πολλά. Το θεατρικό έργο του Κίμωνα Ρηγόπουλου «Πλάτες μέσα στα σκουπίδια» είναι ένα πανέξυπνο κείμενο, που χωρίζεται σε μικρές αυτόνομες σκηνές εμπνευσμένες από τη σύγχρονη Αθήνα, δίνοντας την ακριβή εικόνα της.

      Θα μπορούσε να αποκαλέσει κάποιος αυτό το είδος γραφής σενάριο λιτής επιθεώρησης, τότε που η κλασική αθηναϊκή επιθεώρηση βασιζόταν σε κείμενα μαστόρων του είδους και όχι στη σημερινή της εκδοχή των «φρου φρου και ονόματα». Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Νίκου Πολίτη και η μουσική του Νίκου Αθανασάκη, βοήθησαν πολύ την παράσταση και την ανέδειξαν.

      Η σκηνοθεσία ήταν του ίδιου του συγγραφέα που πραγματοποίησε μια θαυμάσια παράσταση που έβγαινε από το κείμενο (συχνά οι σκηνοθέτες δεν καταλαβαίνουν το έργο που σκηνοθετούν). Αλλά νομίζω ότι ο αποφασιστικός παράγοντας αυτής της καλής δουλειάς ήταν οι ηθοποιοί (Ελενα Αρβανίτη, Βασίλης Βλάχος, Χρήστος Ευθυμίου, Γιώργος Μωρόγιαννης, Τζένη Σκαρλάτου). Κυριολεκτικά κέντησαν και κράτησαν ψηλά την αξιοπρέπεια του επαγγέλματος σε μια εποχή εκπόρνευσης με το τράφικινγκ των σίριαλ.

      perkor29@gmail.com

      Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

      «Σκοτάδι και χάος». Με αυτές τις δύο λέξεις περιέγραψε η Κική Δημουλά το μέλλον της χώρας μας στο πρωτοσέλιδο της «Herald Tribune» μιλώντας για το ποιητικό της έργο.

      Η ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ΣΤΗΝ «INTERNATIONAL HERALD TRIBUNE»

      «Πατρίδα μου είναι η γλώσσα»


      «Σκοτάδι και χάος». Με αυτές τις δύο λέξεις περιέγραψε η Κική Δημουλά το μέλλον της χώρας μας στο πρωτοσέλιδο της «Herald Tribune» μιλώντας για το ποιητικό της έργο.



      Αφορμή μία έκδοση με μεταφρασμένη στα αγγλικά ποίησή της, για λογαριασμό του Πανεπιστημίου του Γέιλ. Γοητευμένοι από την προσωπικότητα και το έργο της Ελληνίδας ποιήτριας, της τρίτης γυναίκας που εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών μετά τη Γαλάτεια Σαράντη και την Αγγελική Λαΐου, οι άνθρωποι της «International Herald tribune» (της παγκόσμιας έκδοσης των «New York Times») αφιερώνουν το πρωτοσέλιδό τους στην «εθνική μας ποιήτρια».

      Η οποία αποκαλύπτει το «σκοτεινό της όραμα χωρίς να καταφεύγει σε φθηνούς συναισθηματισμούς», όπως λένε στον τίτλο του θέματος. Η συνέχεια δημοσιεύεται στο εσωτερικό της εφημερίδας. Αν και η ίδια, όπως αναφέρει, δεν έχει οράματα αλλά αντλεί τα θέματά της από την καθημερινότητα «προσπαθώντας να μεταμορφώσει την πραγματικότητα σε κάτι λιγότερο πραγματικό», μιλά για το πραγματικό σκότος, αυτό που βιώνουμε, που είναι, λέει, πιο σκληρό και από τα χρόνια της δικτατορίας.

      Τα χρόνια της δικτατορίας
      Σε μια συζήτηση, που έγινε εδώ στην Αθήνα, με αφορμή αυτή την πολύ σημαντική έκδοση των ποιημάτων της στα αγγλικά με τη συλλογή «The Brazen Plagiarist» απ' το Πανεπιστήμιο του Yale, «η 81χρονη εθνική ποιήτρια είχε μια πρόσφατη συνάντηση με τα media και μίλησε για τη δουλειά της και τη μοίρα της πατρίδας της. Οταν της ζητήσαμε να περιγράψει την κατάσταση στην Ελλάδα, δεν μάσησε τα λόγια της».

      «Τότε διώκονταν μονάχα οι αριστεροί, τώρα όλη η χώρα βρίσκεται υπό διωγμό», λέει η Κική Δημουλά αναφερόμενη στα χρόνια της δικτατορίας.
      «Τότε διώκονταν μονάχα οι αριστεροί, τώρα όλη η χώρα βρίσκεται υπό διωγμό», λέει η Κική Δημουλά αναφερόμενη στα χρόνια της δικτατορίας.

      Σε άλλο σημείο η συζήτηση πηγαίνει πίσω, στα χρόνια της δικτατορίας. Η ποιήτρια διηγείται για την εποχή που δούλευε στην Τράπεζα της Ελλάδος. «Η δουλειά του γραφείου ήταν μία φυλακή», λέει η Κική Δημουλά, που υποστηρίζει ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα από τότε: «Τότε διώκονταν μονάχα οι αριστεροί, τώρα όλη η χώρα βρίσκεται υπό διωγμό». Ανάμεσα σε άλλους που τους έκοψαν τη σύνταξη, η Κική Δημουλά καλείται να πληρώσει «όπως όλη η χώρα επειδή 100 άτομα καταχράστηκαν την εξουσία». Σε άλλο σημείο λέει: «Οχι, δεν πιστεύω αυτά που λέει ο Βενιζέλος» παρότι τον χαρακτηρίζει «ρήτορα από τη φύση του».

      Το πρωτοσέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας «International Herald tribune» στην «εθνική μας ποιήτρια»
      Το πρωτοσέλιδο αφιέρωμα της εφημερίδας «International Herald tribune» στην «εθνική μας ποιήτρια»

      Η δημοσιογράφος Rachel Donadio σχολιάζει τα απανωτά τσιγάρα που καπνίζει η Κική Δημουλά, η οποία όμως την έχει μαγνητίσει με τη δύναμη των λέξεων που χρησιμοποιεί. «Η κυρία Δημουλά μπορεί να έχει μια τάση προς το δραματικό, όμως οι λέξεις που χρησιμοποιεί είναι πάντα διαλεγμένες με προσοχή. Η ποίησή της -λιτή, με βαθιά νοήματα, χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς-, που μετατρέπει το καθημερινό σε κάτι μεταφυσικό, έχει ως πηγή έμπνευσης ζητήματα όπως αυτά του χρόνου και της μοίρας, τα οποία τα κάνει τελείως δικά της, και έχει κερδίσει πιστούς αναγνώστες στην Ελλάδα».

      «Ημουν τεμπέλα», λέει σε κάποιο σημείο η Κική Δημουλά σχεδόν απολογητικά επειδή δεν γνωρίζει αγγλικά και ανησυχεί πως οι ελληνικές, λεκτικές της ακροβασίες δεν μεταφράζονται και πολύ καλά. Στον πρόλογο της νέας της συλλογής γράφει πως ανησυχεί «για το αν η γέφυρα από τη μία γλώσσα στην άλλη είναι αρκετά γερή». Η αλήθεια πάντως είναι ότι η γέφυρα είναι πολύ ισχυρή. Το ίδιο και η ποιήτρια. «Πατρίδα μου είναι η γλώσσα» θα πει στο τέλος.

      «Η καλύτερη Ελληνίδα ποιήτρια μετά τη Σαπφώ»
      Ο συγγραφέας Νίκος Δήμου, με τον οποίο η εφημερίδα ήρθε σε επαφή τηλεφωνικά, χαρακτηρίζει την κυρία Δημουλά ως «την καλύτερη Ελληνίδα ποιήτρια μετά τη Σαπφώ» και μιλά για τον θάνατο και την ανυπαρξία που είναι το κύριο θέμα στην ποίησή της.

      • Διάκριση
        Στο άρθρο αναφέρεται πως «είναι η πρώτη εν ζωή ποιήτρια που περιλαμβάνεται στη σειρά Ποίησης του αξιοσέβαστου γαλλικού εκδοτικού οίκου Gallimard».

      ΝΑΤΑΣΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
      natpapa@pegasus.gr

      Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

      Πού πάνε τα δάνεια

      Ρεζίλι έχει γίνει διεθνώς η Ελλάδα ως η χώρα-κορόιδο

      Του Γ. Δελαστίκ

      Ρεζίλι έχει γίνει διεθνώς η Ελλάδα ως η χώρα – κορόιδο που δανείζεται εκατοντάδες δισεκατομμύρια μετατρεπόμενη οικειοθελώς σε υπόδουλο προτεκτοράτο, προκειμένου να πληρώνει ηλιθίως τους κάθε είδους κερδοσκόπους που θησαυρίζουν ξεπουπουλιάζοντάς την! Έχουμε φτάσει ως κράτος στο πρωτοφανές σημείο ξεφτίλας να αποκομίζει κέρδη της τάξης του 40ο/ο ή 8 ο/ο εμπορευόμενη ελληνικά κρατικά ομόλογα ακόμη και η …Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα! Η κυβέρνηση «Κουίσλινγκ» Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη ικετεύει τώρα τους Ευρωπαίους να της δώσουν ως «βοήθεια» τα …κέρδη (!) που έχει βγάλει η ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα.
      Δεν υπάρχει κατηγορία κερδοσκόπων που να μην κάνει Πάσχα στην υγεία των Ελλήνων. Στις 21 Δεκεμβρίου 2012 η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ πλήρωσε «στη ζούλα», αθόρυβα, χωρίς κανένας να το πάρει χαμπάρι, στο ακέραιο της τιμής του ένα ομόλογο αξίας 250 εκατομμυρίων ευρώ σε κερδοσκοπικό οίκο – «γύπα» που είχε αρνηθεί να μπει στο «κούρεμα» του Βενιζέλου κι έτσι αποκόμισε κέρδος αστρονομικό. Άλλος οίκος – «γύπας» περιμένει να εισπράξει 240 εκατομμύρια στις 26 Μαρτίου, ενώ ακολουθούν τρεις ακόμη τον Απρίλιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, που θα κάνουν πολύ πιο γερή μπάζα, εισπράτοντας 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Και η ΕΚΤ πάντως θα κάνει πάλι το δικό της πάρτυ εις υγείαν των κορόιδων. Στις 20 Φεβρουαρίου θα πάρει ένα πολύ διακριτικό «ορντέβρ» 140 εκατομμυρίων, αλλά τα δύο κύρια πιάτα θα έρθουν τον Μάιο και τον Αύγουστο, οπότε η εθελόδουλη κυβέρνηση της Αθήνας θα πρέπει να πληρώσει στην ΕΚΤ 4,1 και 1,9 δισεκατομμύρια ευρώ αντιστοίχως – δηλαδή 6 δισ. συνολικά! Δεν θα μείνουν παραπονεμένοι φυσικά και οι υπόλοιποι δανειστές. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο της νέας χρονιάς, η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει περίπου 2 δισ. ευρώ για τους τόκους και το υπόλοιπο του έτους άλλα 4,6 δισεκατομμύρια – δηλαδή πάνω από 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ συνολικά για τόκους μέσα στο 2013.
      Δεν έχουμε τελειώσει ακόμη. Στις 11 Ιανουαρίου η κυβέρνηση πρέπει να πληρώσει έντοκα γραμμάτια ύψους 3,4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Θα τα αποπληρώσει ή θα εξαναγκάσει τις ανακεφαλαιοποιημένες ελληνικές τράπεζες να δεχτούν να τα αντικαταστήσουν με νέα έντοκα γραμμάτια. Θα το μάθουμε σε πέντε μέρες, αν και ο αρχικός προγραμματισμός είναι αυτή τη φορά να πληρωθούν τα έντοκα γραμμάτια για να μπορούν να εκδοθούν άλλα μετά από μερικούς μήνες, όταν η κατάσταση γίνει ακόμη πιο ασφυκτική από πλευράς ρευστότητας του Δημοσίου. Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, έχουν ήδη εκταμιευθεί 16 δισ. ευρώ και αναμένεται να τους δοθούν μέσα στον Ιανουάριο άλλα 7,2 δισεκατομμύρια, ανεβάζοντας το συνολικό ποσό για τις τράπεζες στα 23,2 δισ. ευρώ, τα οποία χρεώνεται ο ελληνικός λαός. Δεν έχουμε επίσης καθαρή εικόνα αυτή τη στιγμή αν τα 11,3 δισ. ευρώ της επαναγοράς των ομολόγων θα υπολογιστούν τελικά χωριστά ή αν συμπεριλαμβάνονται στις εισροές των δανειακών δόσεων συνολικού ύψους 52,4 δισ. ευρώ που έχει ανακοινωθεί ότι θα λάβει η κυβέρνηση Σαμαρά μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Η ουσία πάντως είναι ότι όλα τα δάνεια πέφτουν στην καταβόθρα της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, όπως το διαμόρφωσαν τα «δίδυμα της συμφοράς» Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμου-Βενιζέλου και Σαμαρά-Στουρνάρα, οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν για τα δεινά που συσσώρευσαν στον ελληνικό λαό.
      Το οικονομικό έγκλημα που έχουν διαπράξει είναι ασύλληπτο. Από τον Μάιο του 2010 που ο κατάπτυστος Γιώργος Παπανδρέου οδήγησε την Ελλάδα στο καθεστώς έσχατης υποτέλειας του Μνημονίου μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2012, δηλαδή μέσα σε μόλις δυόμισι χρόνια, οι αχρείοι αυτοί πολιτικοί εγκληματίες «φέσωσαν» τη χώρα με νέα δάνεια ύψους… 182,9 δισεκατομμύρια ευρώ! Πρόκειται για ποσό ασύλληπτο, καθώς σε δυόμισι χρόνια δανείστηκαν ποσό ίσο με το… ΑΕΠ της Ελλάδας το 2013, το οποίο εκτιμάται στον προϋπολογισμό από την κυβέρνηση ότι θα είναι 183 δισ. ευρώ και πιθανότατα θα είναι μικρότερο! Δανείστηκαν το ΑΕΠ της χώρας σε δυόμισι χρόνια υποδουλώνοντας οικονομικά και πολιτικά την Ελλάδα, εξαθλίωσαν τους Έλληνες στερώντας τους μεσοσταθμικά το ένα τρίτο του εισοδήματός τους, κατέλυσαν όλες τις εργασιακές κατακτήσεις και δικαιώματα ενός αιώνα και ως απόρροια αυτής της πολιτικής τους, έχουν φέρει τη χώρα σε κατάσταση ουσιαστικής χρεωκοπίας, κάνοντας ταυτόχρονα πιο πλούσιους τους δανειστές και όλους τους κερδοσκόπους του πλανήτη. Δεν πρόκειται για ανικανότητα εκ μέρους των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πρόκειται για ανελέητη εντολή και απαίτηση των Γερμανών καπιταλιστών να φτωχύνει δραματικά όλος ο πληθυσμός της Ελλάδας, αλλά και της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας κ.λπ. και εν συνεχεία για συνειδητή επιλογή του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Παπανδρέου και όλης αυτής της αισχρής συνομοταξίας πολιτικών να υλοποιήσουν το γερμανικό στόχο, φορτώνοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο οικονομικό βάρος στα λαϊκά στρώματα, εκπληρώνοντας έτσι και το ταξικό μέρος της αποστολής τους.
      Όσο ο λαός τους ανέχεται και δεν εξεγείρεται νομίζοντας ότι κάποιο θαύμα θα γίνει και η κατάσταση θα βελτιωθεί με μαγικό τρόπο, οι Γερμανοί και οι ντόπιοι Γερμανοτσολιάδες θα λιώνουν αδίστακτα και ανελέητα τους εργαζόμενους, τους νέους, τους μικρομεσαίους, τους συνταξιούχους. Ή αυτοί ή εμείς – και για την ώρα αυτοί έχουν το πάνω χέρι.

      Πηγή:https://prin.gr/2013/01/%cf%80%ce%bf%cf%8d-%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%ce%b4%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9%ce%b1/